Dit is onze laatste video in de reeks over de werking van sensoren voor de detectie van koolwaterstofgassen. Deze keer tonen we de basiswerking van een infrarood (IR) sensor voor brandbare gassen.
De infraroodstralers in de sensor genereren elk IR-lichtstralen. Elke straal heeft een gelijke intensiteit en wordt door een spiegel in de sensor afgebogen naar een foto-ontvanger, die het niveau van het ontvangen IR meet. De "meet"-bundel, met een frequentie van ongeveer 3,3 µm, wordt geabsorbeerd door koolwaterstofgasmoleculen, zodat de intensiteit van de bundel wordt gereduceerd. De "referentie"-bundel (ongeveer 3,0 µm) wordt niet geabsorbeerd en komt dus op volle sterkte bij de ontvanger aan. Het %LEL van het aanwezige gas wordt bepaald door het verschil in intensiteit tussen de door de foto-ontvanger gemeten bundels.
IR-sensoren zijn betrouwbaar in enkele omgevingen die ervoor kunnen zorgen dat pellistor-gebaseerde sensoren niet goed functioneren of in sommige gevallen uitvallen. In sommige industriële omgevingen lopen pellistors het risico vergiftigd of geblokkeerd te worden. Hierdoor is de werknemer tijdens zijn dienst onbeschermd. IR-sensoren zijn hier niet gevoelig voor en verhogen dus aanzienlijk de veiligheid in deze omstandigheden.
Voor meer informatie over de voor- en nadelen van pellistor- en IR-sensoren, lees onze blog "Doen siliconenimplantaten afbreuk aan uw gasdetectie?”
Abonneer u op onze blog
