Afval bestaat uit materialen die niet langer nodig zijn, en dus worden weggegooid. Afval kan worden ingedeeld als vast of vloeibaar afval, afhankelijk van de vorm, en verder als gevaarlijk en ongevaarlijk afval. Vloeibaar afval omvat gemeentelijk afvalwater, afvloeiend hemelwater en geloosd industrieel afvalwater.

Vast afval omvat huisvuil, dat ook wel gemeentelijk vast afval (MSW) wordt genoemd, industrieel afval - bijvoorbeeld uit de landbouw -, medisch afval en elektronisch afval.

De behandeling van vast afval is een uitdaging omdat het een of meer verontreinigende stoffen kan bevatten (waaronder zware metalen, explosieve en ontvlambare materialen) en deze moeten worden behandeld voordat het afval kan worden verwerkt.

Wat zijn de gasgevaren?

Er zijn veel processen om afval in energie om te zetten, zoals biogasinstallaties, afvalinzameling, percolatiebassin, verbranding en warmteterugwinning, uitlaatgaswasser en asput. Al deze processen brengen gasgevaren met zich mee voor degenen die in deze omgevingen werken.

In een biogasinstallatie wordt biogas geproduceerd. Dit wordt gevormd wanneer organische materialen zoals landbouw- en voedselafval worden afgebroken door bacteriën in een zuurstofarme omgeving. Dit is een proces dat anaerobe vergisting wordt genoemd. Wanneer het biogas is opgevangen, kan het worden gebruikt om warmte en elektriciteit te produceren voor motoren, microturbines en brandstofcellen. Het is duidelijk dat biogas een hoog methaangehalte heeft en ook veel waterstofsulfide (_H2S), en dit levert meerdere ernstige gasgevaren op. (Lees onze blog voor meer informatie over biogas). Er is een verhoogd risico op brand en explosie, gevaar voor besloten ruimtes, verstikking, zuurstofgebrek en gasvergiftiging (_H2S, ammoniak (_NH3)). Werknemers in een biogasinstallatie moeten persoonlijke gasdetectoren hebben die brandbaar gas, zuurstof en giftige gassen zoals_H2Sen koolmonoxide (CO) detecteren en controleren.

Binnen een afvalinzameling is het gebruikelijk brandbaar gas methaan (_CH4) en giftige gassen_H2S, CO en _NH3 aan te treffen. Dit komt doordat vuilnisbunkers enkele meters onder de grond zijn gebouwd en gasdetectoren meestal hoog daarboven zijn gemonteerd, waardoor die detectoren moeilijk te onderhouden en te ijken zijn. In veel gevallen is een bemonsteringssysteem een praktische oplossing, omdat luchtmonsters naar een geschikte locatie kunnen worden gebracht en daar kunnen worden gemeten.

Percolaat is een vloeistof die wegvloeit (lekt) uit een gebied waar afval wordt verzameld, waarbij percolaatpoelen een reeks gasgevaren met zich meebrengen. Deze omvatten het risico van brandbaar gas (explosiegevaar),_H2S(gif, corrosie), ammoniak (gif, corrosie), CO (gif) en een ongunstig zuurstofgehalte (verstikking). Het percolaatbassin en de gangen die naar het percolaatbassin leiden, vereisen bewaking van _CH4,_H2S, CO, _NH3, zuurstof (_O2) en kooldioxide (_CO2). Langs de routes naar het percolaatbassin moeten verschillende gasdetectoren worden geplaatst, waarvan de output wordt aangesloten op externe controlepanelen.

Verbranding en warmteterugwinning vereisen de detectie van _O2 en de giftige gassen zwaveldioxide (_SO2) en CO. Al deze gassen vormen een bedreiging voor degenen die in ketelhuizen werken.

Een ander proces dat als gasgevaarlijk wordt aangemerkt is een luchtwasser. Het proces is gevaarlijk omdat het rookgas van verbranding zeer giftig is. Het bevat namelijk verontreinigende stoffen zoals stikstofdioxide (_NO2), _SO2, waterstofchloride (HCL) en dioxine. _NO2 en _SO2 zijn belangrijke broeikasgassen, terwijl HCL en dioxines schadelijk zijn voor de volksgezondheid.

Bovendien bevatten asputten zowel toxische gassen als zuurstofbewaking, via zowel _O2 als CO.

Om meer te lezen over de afval naar energie-industrie, bezoek onze industrie pagina.