MOS-sensoren (metaaloxidehalfgeleiders) worden gezien als een van de meest recente oplossingen voor de detectie van waterstofsulfide (_H2S) bij schommelende temperaturen van maximaal 50°C tot halverwege de 20°C, en in vochtige klimaten zoals het Midden-Oosten.

Gebruikers en gasdetectieprofessionals hebben zich echter gerealiseerd dat MOS-sensoren niet de meest betrouwbare detectietechnologie zijn. Deze blog behandelt waarom deze technologie moeilijk te onderhouden kan blijken en met welke problemen gebruikers te maken kunnen krijgen.

Een van de grootste nadelen van de technologie is het risico dat de sensor "in slaap valt" wanneer hij gedurende een bepaalde tijd geen gas detecteert. Dit is natuurlijk een enorm veiligheidsrisico voor werknemers in de omgeving... niemand wil geconfronteerd worden met een gasdetector die uiteindelijk geen gas detecteert.

MOS-sensoren hebben een verwarmingselement nodig om te egaliseren, zodat zij een consistente meetwaarde kunnen produceren. Bij de eerste inschakeling heeft het verwarmingselement echter tijd nodig om op te warmen, waardoor er een aanzienlijke vertraging optreedt tussen het inschakelen van de sensor en de reactie van de sensor op gevaarlijk gas. MOS-fabrikanten raden gebruikers daarom aan de sensor 24-48 uur te laten equilibreren alvorens te kalibreren. Sommige gebruikers kunnen dit als een belemmering voor de productie beschouwen, en ook als een langere tijd voor service en onderhoud.

De vertraging van de verwarming is niet het enige probleem. Hij verbruikt veel stroom, wat een bijkomend probleem oplevert: dramatische temperatuurschommelingen in de gelijkstroomkabel, waardoor de spanning van de detector verandert en het gasniveau onnauwkeurig wordt afgelezen. 

Zoals de naam metaaloxide-halfgeleider al aangeeft, zijn de sensoren gebaseerd op halfgeleiders waarvan bekend is dat zij afwijken bij veranderingen in de vochtigheidsgraad - iets wat niet ideaal is voor het vochtige klimaat in het Midden-Oosten. In andere industrieën worden halfgeleiders vaak omhuld met epoxyhars om dit te voorkomen, maar in een gassensor zou deze coating het gasdetectiemechanisme verstoren omdat het gas de halfgeleider niet kan bereiken. Het toestel staat ook bloot aan het zure milieu dat ontstaat door het plaatselijke zand in het Midden-Oosten, wat een invloed heeft op de geleidbaarheid en de nauwkeurigheid van de gasuitlezing.

Een andere belangrijke veiligheidsimplicatie van een MOS-sensor is dat met de output bij bijna-nul_H2S-niveausvalse alarmen kunnen ontstaan. Vaak wordt de sensor gebruikt met een niveau van "nulonderdrukking" op het bedieningspaneel. Dit betekent dat het bedieningspaneel nog enige tijd nadat de_H2S-niveausbeginnen te stijgen een nul-uitlezing kan geven. Deze late registratie van de aanwezigheid van gas op een laag niveau kan dan de waarschuwing voor een ernstig gaslek, de mogelijkheid tot evacuatie en het extreme gevaar voor levens vertragen.

MOS-sensoren blinken uit in een snelle reactie op_H2S, zodat de noodzaak van een sinter dit voordeel tenietdoet. Omdat_H2Seen "kleverig" gas is, kan het worden geadsorbeerd aan oppervlakken, met inbegrip van die van sinters, waardoor de snelheid waarmee het gas het detectieoppervlak bereikt, wordt vertraagd.

Om de nadelen van MOS-sensoren aan te pakken, hebben we de elektrochemische technologie opnieuw bekeken en verbeterd met onze nieuwe_H2S-sensorvoor hoge temperatuur (HT) voor XgardIQ. De nieuwe ontwikkelingen van onze sensor maken een werking tot 70°C bij 0-95%rh mogelijk - een aanzienlijk verschil met andere fabrikanten die detectie tot 60°C claimen, vooral onder de zware omstandigheden in het Midden-Oosten.

Onze nieuwe HT_H2S-sensorheeft bewezen een betrouwbare en veerkrachtige oplossing te zijn voor de detectie van_H2Sbij hoge temperaturen - een oplossing die niet in slaap valt tijdens het werk!

Klik hier voor meer informatie over onze nieuwe_H2S-sensorvoor hoge temperaturen (HT) voor XgardIQ.