De transportsector is een van de grootste industrieën ter wereld en omvat een groot aantal toepassingen. De sector biedt diensten aan die te maken hebben met de verplaatsing van mensen en allerlei soorten vracht, op het gebied van luchtvracht en logistiek, luchtvaartmaatschappijen en luchthavendiensten, weg- en spoorvervoer, vervoersinfrastructuur, vrachtwagenvervoer, snelwegen, spoorwegen, en zeehavens en -diensten.
De sector staat bol van innovatie, met de onthulling van nieuwe waterstofbussen in het VK als alternatief voor batterij- en dieselbussen in 2021. Dit was ook het jaar waarin de VS hun Maglev hogesnelheidstreinen lanceerden, die gebruik maken van magnetische levitatie en krachtige elektromagneten om met minder lawaai en trillingen te reizen dan traditionele treinen.
Nieuwe innovaties en ontwikkelingen brengen echter nog steeds risico's met zich mee, met name in verband met de risico's die ontstaan door het ontstaan van gevaarlijke en giftige gassen.
Als een van de grootste sectoren ter wereld is het logisch dat er een reeks gevaren zijn waartegen werknemers moeten worden beschermd. Laten we eens nagaan hoe we werknemers kunnen beschermen die belangrijk werk in de transportsector verrichten.
Gevaren
Het vervoer van gevaarlijke stoffen kan ongevallen veroorzaken. De kans op een ongeval is groter bij het vervoer van explosieven, gassen, ontvlambare vloeistoffen, ontvlambare vaste stoffen, oxiderende stoffen, giftige stoffen, radioactieve stoffen, bijtende stoffen en diverse gevaarlijke goederen. Dit zijn de negen door de Verenigde Naties (VN) in categorieën ingedeelde probleemgebieden. De grootste reden tot bezorgdheid bij het vervoer van niet-ontvlambaar niet-giftig gas is verstikking. Een langzaam lek in een opslagcontainer kan alle zuurstof in de lucht wegzuigen en ertoe leiden dat de mensen in de omgeving stikken.
Airconditioning vormt vooral in motorvoertuigen een gasrisico door de verbranding van fossiele brandstoffen en de daaruit voortvloeiende uitstoot van koolmonoxide (CO). Als het CO-niveau in de cabine hoger is dan het normale niveau (30 ppm) of als het zuurstofgehalte daalt tot onder 19%, lopen bestuurders en passagiers het risico CO binnen te krijgen met de bijbehorende bijwerkingen van duizeligheid, zich ziek voelen, vermoeidheid en verwardheid, maagpijn, kortademigheid en ademhalingsmoeilijkheden. Om de veiligheid van alle betrokkenen te garanderen, moet er in deze ruimten goed worden geventileerd en moeten er gasdetectieapparatuur aanwezig zijn.
In de luchtvaartsector vormen cabine- en rompbranden, in het centrale gedeelte van een vliegtuig, een reëel risico. Hoewel brandvertragende materialen worden gebruikt, kunnen bij een beginnende brand in de cabine nog steeds giftige gassen en dampen vrijkomen die gevaarlijker kunnen zijn dan de brand zelf. Het inademen van schadelijke gassen, veroorzaakt door een brand in deze omgeving, is meestal de belangrijkste directe oorzaak van dodelijke ongevallen.
Lekken in vliegtuighangars en brandstofopslagplaatsen van zeer explosieve vliegtuigbrandstof is iets dat in de gaten moet worden gehouden om brand, schade aan apparatuur en in het ergste geval dodelijke slachtoffers te voorkomen. Het is noodzakelijk een geschikte gasdetectieoplossing te kiezen die eerder op het vliegtuig dan op de vliegtuighangar is gericht, valse alarmen voorkomt, weinig detectoren gebruikt en grote gebieden kan bestrijken.
De Hazardous Materials Transportation Act (HMTA), die in 1975 in de Verenigde Staten in werking is getreden, bepaalt dat ongeacht het soort vervoer, elke onderneming waarvan de goederen onder een van de negen door de VN als gevaarlijk aangeduide categorieën vallen, de voorschriften moet naleven of boetes en straffen riskeert.
Wie in het Verenigd Koninkrijk in de vervoersector werkt, moet voldoen aan de voorschriften van de modelreglementen van de VN, die aan elke gevaarlijke stof of elk gevaarlijk voorwerp een specifieke klasse toekennen die aangeeft hoe gevaarlijk het is. Dit gebeurt via de indeling in verpakkingsgroepen (PG), volgens PG I, PG II of PG III.
Vanuit Europees oogpunt regelt de ADR (International Carriage of Dangerous Goods by Road) de voorschriften voor de indeling, verpakking, etikettering en certificering van gevaarlijke goederen. Het omvat ook voertuig- en tankvoorschriften en andere operationele eisen. De Carriage of Dangerous Goods and Use of Transportable Pressure Equipment Regulations 2009 is ook relevant in Engeland, Wales en Schotland.
Andere relevante voorschriften zijn onder meer de ADN (International Carriage of Dangerous Goods by Inland Navigation), de IMDG (International Maritime Dangerous Goods) en de technische instructie van de ICAO (Internationale Burgerluchtvaartorganisatie)
