Xgard Type 3: Het mV Voordeel

Xgard Type 3 is de ideale oplossing voor het detecteren van lichter-dan-lucht brandbare gassen zoals methaan en waterstof. Detectoren in dergelijke toepassingen moeten meestal hoog worden gemonteerd in dakruimtes of boven apparatuur waar de toegang voor kalibratie en onderhoud waarschijnlijk problemen oplevert.

Gasdetectoren moeten worden gekalibreerd (gewoonlijk om de zes maanden) en sensoren moeten wellicht om de 3-5 jaar worden vervangen. Voor deze werkzaamheden is meestal directe toegang tot de detector nodig om aanpassingen te maken en onderdelen te vervangen. Nationale voorschriften zoals de 'UK Work at Height Regulations 2005' schrijven veilige werkpraktijken voor bij het werken aan apparatuur op hoogte, en om hieraan te voldoen is meestal het gebruik van steigers of mobiele 'cherry pickers' nodig, wat aanzienlijke kosten en verstoring van de locatie met zich meebrengt.

Het voordeel van mV-pellistordetectoren

De termen "mV" en "4-20mA" beschrijven het type signaal dat via de kabel tussen de gasdetector en het regelsysteem (bijvoorbeeld een Crowcon Gasmaster). De kalibratie van een 4-20mA detector (bijvoorbeeld Xgard Type 5) bestaat uit het verwijderen van het deksel en het op nul stellen/kalibreren van de versterker met behulp van een meter, testpunten en potentiometers. Zelfs geavanceerdere detectors met een display en niet-intrusieve kalibratie vereisen nog steeds directe toegang tot het menusysteem met behulp van een magneet om de kalibratie uit te voeren.

Xgard Type 3 is een op mV pellistor gebaseerde detector die geen interne elektronica heeft (d.w.z. geen versterker); alleen aansluitklemmen die via drie draden op het regelsysteem (bijv. Gasmaster) aangesloten moeten worden. De inbedrijfstelling bestaat simpelweg uit het meten van de 'hoofdspanning' op de detectorklemmen en het uitvoeren van nul- en kalibratieaanpassingen op de Gasmaster ingangsmodule. Voortdurende 6-maandelijkse kalibraties worden dan uitgevoerd door op afstand gas toe te passen (via een 'spray deflector' of 'collector cone' accessoire) en eventuele noodzakelijke aanpassingen worden op grondniveau uitgevoerd via de ingangsmodule van het besturingssysteem.

Als de mV-pellistordetectoren eenmaal in bedrijf zijn, hoeven ze dus niet meer te worden geopend totdat de sensor moet worden vervangen, meestal 3 tot 5 jaar na de installatie. De noodzaak van dure toegangsapparatuur, steigers of hoogwerkers wordt zo vermeden.

Xgard Type 3 kan rechtstreeks worden aangesloten op Gasmaster en Gasmonitor systemen, en op Vortex via een accessoire 'Accessory Enclosure' die de mV-signalen omzet naar 4-20mA.

Kalibratie op afstand van een mV-pellistordetector
Kalibratie op afstand van een mV pellistor type detector.

Wanneer zou ik gaslekken op afstand moeten meten? 

Het gebruik van aardgas, waarvan methaan het belangrijkste bestanddeel is, neemt wereldwijd toe. Het heeft ook veel industriële toepassingen, zoals de vervaardiging van chemicaliën als ammoniak, methanol, butaan, ethaan, propaan en azijnzuur; het is ook een ingrediënt in uiteenlopende producten als kunstmest, antivries, kunststoffen, geneesmiddelen en stoffen. Met de voortdurende industriële ontwikkeling neemt het risico toe dat er schadelijke gassen vrijkomen. Hoewel deze emissies worden gecontroleerd, kunnen er echter activiteiten zijn waarbij gevaarlijke gassen worden gehanteerd en waarbij nalatig preventief onderhoud, zoals het voorkomen van defecte pijpleidingen of apparatuur, tot verschrikkelijke resultaten kan leiden.

Wat zijn de gevaren en manieren om gaslekken te voorkomen?

Aardgas wordt op verschillende manieren getransporteerd: via pijpleidingen in gasvorm, als vloeibaar aardgas (LNG) of gecomprimeerd aardgas (CNG). LNG is de gebruikelijke methode om het gas over lange afstanden, d.w.z. over oceanen, te vervoeren, terwijl CNG gewoonlijk met een tankwagen over korte afstanden wordt vervoerd. Voor lange afstanden over land (en soms offshore) wordt de voorkeur gegeven aan pijpleidingen. Lokale distributiebedrijven leveren ook aardgas aan commerciële en huishoudelijke gebruikers via nutsnetwerken in landen, regio's en gemeenten.

Regelmatig onderhoud van gasdistributiesystemen is essentieel. Het opsporen en verhelpen van gaslekken is ook een integraal onderdeel van elk onderhoudsprogramma, maar het is in veel stedelijke en industriële omgevingen erg moeilijk, omdat de gasleidingen zich ondergronds, boven het hoofd, in plafonds, achter muren en schotten of op anderszins ontoegankelijke plaatsen zoals afgesloten gebouwen kunnen bevinden. Tot voor kort konden vermoedelijke lekken uit deze leidingen ertoe leiden dat hele gebieden werden afgezet totdat de locatie van het lek was gevonden.

Detectie op afstand

Er komen moderne technologieën beschikbaar die het mogelijk maken lekken op afstand nauwkeurig op te sporen en te identificeren. Handapparatuur kan nu bijvoorbeeld methaan detecteren op afstanden tot 100 meter, terwijl in vliegtuigen gemonteerde systemen lekken op een halve kilometer afstand kunnen opsporen. Deze nieuwe technologieën veranderen de manier waarop aardgaslekken worden opgespoord en aangepakt.

Voor teledetectie wordt gebruik gemaakt van infrarode laserabsorptiespectroscopie. Aangezien methaan een specifieke golflengte van infrarood licht absorbeert, zenden deze instrumenten infrarode lasers uit. De laserstraal wordt gericht op de plaats waar het lek wordt vermoed, zoals een gasleiding of een plafond. Omdat een deel van het licht door het methaan wordt geabsorbeerd, geeft het teruggekregen licht een meting van de absorptie door het gas. Een nuttig kenmerk van deze systemen is het feit dat de laserstraal door transparante oppervlakken kan dringen, zoals glas of plexiglas, zodat het mogelijk is een afgesloten ruimte te testen voordat deze wordt betreden. De detectoren meten de gemiddelde dichtheid van het methaangas tussen de detector en het doelwit. Aflezingen op de handapparaten worden gegeven in ppm-m (een product van de concentratie van de methaanwolk (ppm) en de weglengte (m)). Met deze methode kunnen methaanlekken snel worden opgespoord en bevestigd door een laserstraal op het vermoedelijke lek of langs een onderzoekslijn te richten.

Algemene veiligheid

Aan het gebruik van gas zijn verschillende risico's verbonden, zoals explosies door beschadigde, oververhitte of slecht onderhouden cilinders, leidingen of toestellen. Ook bestaat het risico van koolmonoxidevergiftiging en brandwonden door contact met vlammen of hete oppervlakken. Door realtime gaslekdetectie toe te passen, kunnen industrieën hun milieuprestaties bewaken, zorgen voor een betere gezondheid op het werk en potentiële gevaren elimineren voor optimale veiligheid. Bovendien kan een vroege detectie van gaslekken de betrokken technici ertoe aanzetten de verspreiding te beperken en een veilige omgeving te handhaven voor een betere gezondheid en veiligheid.

Voor meer informatie over het meten van gaslekken op afstand, neem contact op met ons team of bezoek onze productpagina.

Overzicht van de industrie: Afval naar energie

De afval-energiesector maakt gebruik van verschillende afvalverwerkingsmethoden. Vast stedelijk en industrieel afval wordt omgezet in elektriciteit en soms in warmte voor industriële verwerking en stadsverwarming. Het belangrijkste proces is natuurlijk verbranding, maar tussenstappen als pyrolyse, vergassing en anaërobe vergisting worden soms gebruikt om het afval om te zetten in nuttige bijproducten die vervolgens worden gebruikt om stroom op te wekken via turbines of andere apparatuur. Deze technologie krijgt wereldwijd steeds meer erkenning als een groenere en schonere vorm van energie dan de traditionele verbranding van fossiele brandstoffen, en als een middel om de afvalproductie te verminderen.

Soorten energie uit afval

Verbranding

Verbranding is een afvalverwerkingsproces waarbij energierijke stoffen in afvalmaterialen worden verbrand, meestal bij hoge temperaturen van ongeveer 1000 graden Celsius. Industriële installaties voor afvalverbranding worden gewoonlijk afval-tot-energie-installaties genoemd en zijn vaak grote elektriciteitscentrales. Verbranding en andere systemen voor afvalverwerking bij hoge temperatuur worden vaak omschreven als "thermische behandeling". Tijdens het proces wordt afval omgezet in warmte en stoom die kan worden gebruikt om een turbine aan te drijven om elektriciteit op te wekken. Deze methode heeft momenteel een rendement van ongeveer 15-29%, hoewel er ruimte is voor verbetering.

Pyrolyse

Pyrolyse is een ander afvalverwerkingsproces waarbij de ontbinding van vast koolwaterstofafval, meestal kunststoffen, plaatsvindt bij hoge temperaturen zonder zuurstof in een atmosfeer van inerte gassen. Deze behandeling vindt gewoonlijk plaats bij een temperatuur van 500 °C of meer, zodat er voldoende warmte is om de langeketenmoleculen, waaronder biopolymeren, te ontleden tot eenvoudiger koolwaterstoffen met een lagere massa.

Vergassing

Dit proces wordt gebruikt om van zwaardere brandstoffen en van afval dat brandbaar materiaal bevat, gasvormige brandstoffen te maken. Bij dit proces worden koolstofhoudende stoffen bij hoge temperatuur omgezet in kooldioxide (CO2), koolmonoxide (CO) en een kleine hoeveelheid waterstof. Bij dit proces ontstaat gas dat een goede bron van bruikbare energie is. Dit gas kan vervolgens worden gebruikt om elektriciteit en warmte te produceren.

Plasmaboogvergassing

Bij dit proces wordt een plasmatoorts gebruikt om energierijk materiaal te ioniseren. Er wordt syngas geproduceerd dat vervolgens kan worden gebruikt om meststof te maken of elektriciteit op te wekken. Deze methode is meer een afvalverwijderingstechniek dan een serieuze manier om gas te produceren, en verbruikt vaak evenveel energie als het geproduceerde gas kan opleveren.

Redenen voor Afval naar Energie

Aangezien deze technologie wereldwijd steeds meer erkenning krijgt met betrekking tot afvalproductie en de vraag naar schone energie.

  • Vermijdt methaanemissies van stortplaatsen
  • compenseert de uitstoot van broeikasgassen door de productie van elektriciteit uit fossiele brandstoffen
  • Recupereert en recyclet waardevolle grondstoffen, zoals metalen
  • Produceert schone, betrouwbare energie en stoom op basisniveau
  • Gebruikt minder land per megawatt dan andere hernieuwbare energiebronnen
  • Duurzame en stabiele hernieuwbare brandstofbron (in vergelijking met wind en zon)
  • Vernietigt chemisch afval
  • resulteert in lage emissieniveaus, doorgaans ver onder de toegestane niveaus
  • Katalytisch vernietigt stikstofoxiden (NOx), dioxinen en furanen met behulp van een selectieve katalytische reductie (SCR).

Wat zijn de gasgevaren?

Er zijn vele processen om afval in energie om te zetten, zoals biogasinstallaties, afvalverwerking, percolaatbassin, verbranding en warmteterugwinning. Al deze processen brengen gasgevaren met zich mee voor degenen die in deze omgevingen werken.

In een biogasinstallatie wordt biogas geproduceerd. Dit wordt gevormd wanneer organische materialen zoals landbouw- en voedselafval worden afgebroken door bacteriën in een zuurstofarme omgeving. Dit is een proces dat anaerobe vergisting wordt genoemd. Wanneer het biogas is opgevangen, kan het worden gebruikt om warmte en elektriciteit te produceren voor motoren, microturbines en brandstofcellen. Het is duidelijk dat biogas een hoog methaangehalte heeft en ook veel waterstofsulfide (H2S). (Lees onze blog voor meer informatie over biogas). Er is een verhoogd risico op brand en explosie, gevaar voor besloten ruimtes, verstikking, zuurstofgebrek en gasvergiftiging, meestal doorH2Sof ammoniak (NH3). Werknemers in een biogasinstallatie moeten persoonlijke gasdetectoren hebben die brandbaar gas, zuurstof en giftige gassen zoalsH2Sen CO detecteren en controleren.

Binnen een afvalinzameling is het gebruikelijk brandbaar gas methaan (CH4) en giftige gassenH2S, CO en NH3 aan te treffen. Dit komt doordat vuilnisbunkers enkele meters onder de grond zijn gebouwd en gasdetectoren meestal hoog zijn gemonteerd, waardoor deze detectoren moeilijk te onderhouden en te ijken zijn. In veel gevallen is een bemonsteringssysteem een praktische oplossing, omdat luchtmonsters naar een geschikte locatie kunnen worden gebracht en daar kunnen worden gemeten.

Percolaat is een vloeistof die wegvloeit (lekt) uit een ruimte waarin afval wordt verzameld, waarbij percolaatpoelen een reeks gasgevaren met zich meebrengen. Deze omvatten het risico van brandbaar gas (explosiegevaar),H2S(gif, corrosie), ammoniak (gif, corrosie), CO (gif) en een ongunstig zuurstofgehalte (verstikking). Het percolaatbassin en de gangen die naar het percolaatbassin leiden, vereisen bewaking van CH4,H2S, CO, NH3, zuurstof (O2) enCO2. Langs de routes naar het percolaatbassin moeten verschillende gasdetectoren worden geplaatst, waarvan de output wordt aangesloten op externe controlepanelen.

Verbranding en warmteterugwinning vereisen de detectie van O2 en de giftige gassen zwaveldioxide (SO2) en CO. Al deze gassen vormen een bedreiging voor degenen die in ketelhuizen werken.

Een ander proces dat als gasgevaarlijk wordt aangemerkt is een luchtwasser. Het proces is gevaarlijk omdat het rookgas van verbranding zeer giftig is. Het bevat namelijk verontreinigende stoffen zoals stikstofdioxide (NO2), SO2, waterstofchloride (HCL) en dioxine. NO2 en SO2 zijn belangrijke broeikasgassen, terwijl HCL al deze hier genoemde gassoorten schadelijk zijn voor de menselijke gezondheid.

Voor meer informatie over de afval-energiesector, bezoek onze industrie pagina.

Overzicht van de industrie: Eten en drinken 

De voedingsmiddelen- en drankenindustrie (F&B) omvat alle bedrijven die betrokken zijn bij de verwerking van grondstoffen voor voedingsmiddelen, alsmede bij de verpakking en distributie ervan. Dit omvat zowel verse, bereide als verpakte voedingsmiddelen en zowel alcoholische als niet-alcoholische dranken.

De voedings- en drankenindustrie is verdeeld in twee grote segmenten, namelijk de productie en de distributie van eetbare goederen. De eerste groep, de productie, omvat de verwerking van vlees en kaas en de vervaardiging van frisdranken, alcoholische dranken, verpakte levensmiddelen en andere gemodificeerde levensmiddelen. Alle voor menselijke consumptie bestemde producten, met uitzondering van farmaceutische producten, vallen onder deze sector. De productie omvat ook de verwerking van vlees, kaas en verpakte levensmiddelen, zuivel en alcoholische dranken. De productiesector omvat geen levensmiddelen en verse producten die rechtstreeks via de landbouw worden geproduceerd, aangezien deze onder de landbouw vallen.

De vervaardiging en verwerking van levensmiddelen en dranken brengt aanzienlijke risico's met zich mee voor de blootstelling aan brand en giftige gassen. Bij het bakken, verwerken en koelen van voedsel worden veel gassen gebruikt. Deze gassen kunnen zeer gevaarlijk zijn - giftig, brandbaar of beide.

Gevaren van gas

Voedselverwerking

Secundaire voedselverwerkingsmethoden omvatten fermentatie, verhitting, koeling, dehydratatie of een of andere vorm van koken. Veel soorten commerciële voedselverwerking bestaan uit koken, met name industriële stoomketels. Stoomketels worden gewoonlijk met gas gestookt (aardgas of LPG) of gebruiken een combinatie van gas en stookolie. Bij gasgestookte stoomketels bestaat aardgas voornamelijk uit methaan (CH4), een zeer brandbaar gas, lichter dan lucht, dat rechtstreeks naar de ketels wordt geleid. LPG daarentegen bestaat hoofdzakelijk uit propaan (C3H8) en vereist gewoonlijk een brandstofopslagtank ter plaatse. Wanneer op de locatie brandbare gassen worden gebruikt, moet in opslagruimten geforceerde mechanische ventilatie worden opgenomen voor het geval er lekkage optreedt. Deze ventilatie wordt gewoonlijk in werking gesteld door gasdetectoren die in de buurt van ketels en opslagruimten zijn geïnstalleerd.

Chemische ontsmetting

De F&B-sector neemt hygiëne zeer ernstig, aangezien de minste verontreiniging van oppervlakken en apparatuur een ideale voedingsbodem kan vormen voor allerlei soorten ziektekiemen. De F&B-sector eist daarom strenge reiniging en desinfectie, die moeten voldoen aan de industrienormen.

Er zijn drie methoden van desinfectie die gewoonlijk in de F&B worden gebruikt: thermisch, straling en chemisch. Chemische desinfectie met chloorverbindingen is verreweg de meest gebruikelijke en doeltreffende manier om apparatuur of andere oppervlakken te desinfecteren. Dat komt omdat chloorverbindingen goedkoop zijn, snel werken en doeltreffend zijn tegen een groot aantal micro-organismen. Er worden verschillende chloorverbindingen gebruikt, waaronder hypochloriet, organische en anorganische chlooramines en chloordioxide. Natriumhypochlorietoplossing (NaOCl) wordt opgeslagen in tanks, terwijl chloordioxide (ClO2) ter plaatse wordt gegenereerd.

In elke combinatie zijn chloorverbindingen gevaarlijk en blootstelling aan hoge chloorconcentraties kan ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken. Chloorgassen worden gewoonlijk ter plaatse opgeslagen en er moet een gasdetectiesysteem worden geïnstalleerd, met een relaisuitgang om ventilatieventilatoren in werking te stellen zodra een hoog chloorgehalte wordt gedetecteerd.

Voedselverpakking

Voedselverpakkingen dienen vele doelen; zij maken het mogelijk voedsel veilig te vervoeren en op te slaan, beschermen het voedsel, geven de grootte van de porties aan en geven informatie over het product. Om levensmiddelen langdurig veilig te houden, moet zuurstof uit de verpakking worden verwijderd, omdat anders oxidatie optreedt wanneer het voedsel in contact komt met zuurstof. De aanwezigheid van zuurstof bevordert ook de groei van bacteriën, wat schadelijk is bij consumptie. Als de verpakking echter met stikstof wordt gespoeld, kan de houdbaarheid van verpakte levensmiddelen worden verlengd.

Verpakkers gebruiken vaak stikstof (N2) om hun producten te conserveren en op te slaan. Stikstof is een niet-reactief, reukloos en niet-giftig gas. Het voorkomt oxidatie van vers voedsel met suikers of vetten, stopt de groei van gevaarlijke bacteriën en remt bederf. Ten slotte voorkomt het dat verpakkingen bezwijken door het creëren van een atmosfeer onder druk. Stikstof kan ter plaatse worden gegenereerd met behulp van generatoren of worden geleverd in cilinders. Gasgeneratoren zijn kosteneffectief en zorgen voor een ononderbroken toevoer van gas. Stikstof is een verstikkend gas dat de zuurstof in de lucht kan verdringen. Omdat stikstof niet ruikt en niet giftig is, merken werknemers zuurstofgebrek misschien pas als het te laat is.

Een zuurstofgehalte van minder dan 19% veroorzaakt duizeligheid en bewustzijnsverlies. Om dit te voorkomen moet het zuurstofgehalte worden bewaakt met een elektrochemische sensor. De installatie van zuurstofdetectoren in verpakkingsruimten garandeert de veiligheid van de werknemers en de vroegtijdige opsporing van lekken.

Koelinstallaties

Koelinstallaties in de F&B-industrie worden gebruikt om voedsel gedurende lange tijd koel te houden. Grootschalige voedselopslagfaciliteiten maken vaak gebruik van koelsystemen op basis van ammoniak (> 50% NH3), omdat dit efficiënt en zuinig is. Ammoniak is echter zowel giftig als ontvlambaar; het is ook lichter dan lucht en vult gesloten ruimten snel op. Ammoniak kan ontvlambaar worden als het vrijkomt in een gesloten ruimte waar een ontstekingsbron aanwezig is, of als een vat watervrije ammoniak wordt blootgesteld aan vuur.

Ammoniak wordt gedetecteerd met elektrochemische (giftig) en katalytische (brandbaar) sensortechnologie. Draagbare detectie, met inbegrip van enkelvoudige of meervoudige gasdetectoren, kan onmiddellijke en TWA-blootstelling aan toxische NH3. Gebleken is dat persoonlijke multigasdetectoren de veiligheid van de werknemers verbeteren wanneer een laag bereik ppm voor routinematige systeemcontroles en een brandbaar bereik wordt gebruikt tijdens het onderhoud van het systeem. Vaste detectiesystemen omvatten een combinatie van detectoren voor toxische en brandbare niveaus die zijn aangesloten op lokale bedieningspanelen - deze worden gewoonlijk geleverd als onderdeel van een koelsysteem. Vaste systemen kunnen ook worden gebruikt voor procesoverbruggingen en ventilatiecontrole.

Brouwerij en drankenindustrie

Het risico van de productie van alcohol bestaat in omvangrijke productieapparatuur die potentieel schadelijk kan zijn, zowel voor het gebruik als voor de dampen en dampen die in de atmosfeer terecht kunnen komen en vervolgens het milieu kunnen beïnvloeden. Ethanol is het belangrijkste brandgevaar dat in distilleerderijen en brouwerijen wordt aangetroffen: de door ethanol geproduceerde dampen en dampen. Omdat ethanoldampen kunnen vrijkomen door lekken in tanks, vaten, transferpompen, leidingen en flexibele slangen, vormen ze een reëel brand- en explosiegevaar voor de distilleerders. Zodra het gas en de damp in de atmosfeer vrijkomen, kan het zich snel ophopen en een gevaar vormen voor de gezondheid van de werknemers. Er zij echter op gewezen dat de concentratie die nodig is om de gezondheid van de werknemers te schaden, zeer hoog moet zijn. Met dit in gedachten is het belangrijkste risico van ethanol in de lucht dat van een explosie. Dit feit versterkt het belang van gasdetectieapparatuur om eventuele lekken onmiddellijk te herkennen en te verhelpen, om rampzalige gevolgen te voorkomen.

Verpakking, vervoer en distributie

Zodra wijn is gebotteld en bier is verpakt, moeten zij worden geleverd aan de desbetreffende verkooppunten. Dit omvat gewoonlijk distributiebedrijven, opslag en in het geval van brouwerijen, transporteurs. Bij bier en frisdrank wordt kooldioxide of een mengsel van kooldioxide en stikstof gebruikt om de drank aan de "tap" te leveren. Deze gassen geven bier ook een langere schuimkraag en verbeteren de kwaliteit en de smaak.

Zelfs wanneer de drank klaar is om te worden afgeleverd, blijven er gasgerelateerde gevaren bestaan. Deze doen zich voor bij elke activiteit in ruimten met cilinders met samengeperst gas, vanwege het risico van een verhoogd kooldioxidegehalte of een verlaagd zuurstofgehalte (door een hoog stikstofgehalte). Kooldioxide (CO2) komt van nature voor in de atmosfeer (0,04%).CO2 is kleurloos en reukloos, zwaarder dan lucht en als het ontsnapt, zal het de neiging hebben naar de vloer te zinken.CO2 verzamelt zich in kelders en op de bodem van containers en besloten ruimten zoals tanks en silo's.CO2 ontstaat in grote hoeveelheden tijdens de gisting. Het wordt ook geïnjecteerd in dranken tijdens de carbonatatie.

Voor meer informatie over de gevaren van gas bij de productie van levensmiddelen en dranken kunt u terecht op onzeindustrie paginavoor meer informatie.

Het belang van gasdetectie in de water- en afvalwaterindustrie 

Water is van vitaal belang voor ons dagelijks leven, zowel voor persoonlijk en huishoudelijk gebruik als voor industriële/commerciële toepassingen. Of een installatie zich nu richt op de productie van schoon drinkwater of de behandeling van afvalwater, Crowcon is er trots op een grote verscheidenheid aan klanten in de waterindustrie van dienst te zijn en gasdetectieapparatuur te leveren die werknemers over de hele wereld veilig houdt.

Gevaren van gas

Naast de gebruikelijke gasgevaren die in de industrie bekend zijn: methaan, waterstofsulfide en zuurstof, zijn er ook gasgevaren van bijproducten en reinigingsmateriaal die ontstaan door zuiverende chemicaliën zoals ammoniak, chloor, chloordioxide of ozon die worden gebruikt bij de ontsmetting van afval- en effluentwater, of om microben uit schoon water te verwijderen. Als gevolg van de in de waterindustrie gebruikte chemicaliën kunnen er veel toxische of explosieve gassen ontstaan. Daarbij komen nog chemicaliën die door de industrie, landbouw of bouwwerkzaamheden in het afvoersysteem terecht kunnen komen.

Veiligheidsoverwegingen

Betreden van een besloten ruimte

De pijpleidingen voor het vervoer van water moeten regelmatig worden schoongemaakt en gecontroleerd; tijdens deze werkzaamheden worden draagbare multigasmonitoren gebruikt om de werknemers te beschermen. Voorafgaand aan het betreden van een besloten ruimte moeten controles worden uitgevoerd en gewoonlijk worden O2, CO,H2Sen CH4 worden gecontroleerd.Besloten ruimtenzijn klein, dusdraagbare monitorsmoeten compact en onopvallend zijn voor de gebruiker, maar wel bestand tegen de natte en vuile omgeving waarin zij moeten werken. Een duidelijke en snelle indicatie van elke toename van het gemeten gas (of elke afname voor zuurstof) is van het grootste belang - luide en heldere alarmen zijn doeltreffend om de gebruiker te waarschuwen.

Risicobeoordeling

Risicobeoordeling is van cruciaal belang, omdat u zich bewust moet zijn van de omgeving die u betreedt en waarin u dus werkt. Daarom moet u de toepassingen begrijpen en de risico's identificeren met betrekking tot alle veiligheidsaspecten. Als onderdeel van de risicobeoordeling moet u weten welke gassen aanwezig kunnen zijn.

Geschikt voor het doel

Het waterzuiveringsproces kent diverse toepassingen, waarbij meerdere gassen moeten worden bewaakt, waaronder kooldioxide, zwavelwaterstof, chloor, methaan, zuurstof, ozon en chloordioxide.Gasdetectorenzijn verkrijgbaar voor enkelvoudige of meervoudige gasbewaking, waardoor ze praktisch zijn voor verschillende toepassingen en ervoor zorgen dat, als de omstandigheden veranderen (bijvoorbeeld als er slib wordt geroerd, waardoor het niveau van waterstofsulfide en brandbare gassen plotseling toeneemt), de werknemer nog steeds beschermd is.

Wetgeving

Richtlijn 2017/164 van de Europese Commissieuitgegeven in januari 2017, stelde een nieuwe lijst van indicatieve grenswaarden voor beroepsmatige blootstelling (IOELV's) vast. IOELV's zijn op gezondheid gebaseerde, niet-bindende waarden, afgeleid van de meest recente beschikbare wetenschappelijke gegevens en rekening houdend met de beschikbaarheid van betrouwbare meettechnieken. De lijst omvat koolmonoxide, stikstofmonoxide, stikstofdioxide, zwaveldioxide, waterstofcyanide, mangaan, diacetyl en vele andere chemische stoffen. De lijst is gebaseerd opRichtlijn 98/24/EG van de Raaddie betrekking heeft op de bescherming van de gezondheid en de veiligheid van werknemers tegen de risico's van chemische agentia op de werkplek. Voor elk chemisch agens waarvoor op het niveau van de Unie een IOELV is vastgesteld, moeten de lidstaten een nationale grenswaarde voor beroepsmatige blootstelling vaststellen. Zij moeten ook rekening houden met de grenswaarde van de Unie en de aard van de nationale grenswaarde bepalen overeenkomstig de nationale wetgeving en praktijk. De lidstaten zullen gebruik kunnen maken van een overgangsperiode die uiterlijk op 21 augustus 2023 afloopt.

De Health and Safety Executive (HSE)stelt dat elk jaar verschillende werknemers ten minste één keer aan een werkgerelateerde ziekte lijden. Hoewel de meeste ziekten relatief milde gevallen van gastro-enteritis zijn, bestaat er ook een risico op potentieel dodelijke ziekten, zoals leptospirose (ziekte van Weil) en hepatitis. Hoewel deze ziekten aan de HSE worden gemeld, zou er sprake kunnen zijn van een aanzienlijke onderrapportage, omdat het verband tussen ziekte en werk vaak niet wordt onderkend.

Volgens de nationale wetgeving van deHealth and Safety at Work etc Act 1974zijn werkgevers verantwoordelijk voor de veiligheid van hun werknemers en anderen. Deze verantwoordelijkheid wordt versterkt door voorschriften.

De voorschriften inzake besloten ruimten van 1997is van toepassing wanneer de beoordeling risico's van ernstig letsel door werk in besloten ruimten vaststelt. Deze voorschriften bevatten de volgende hoofdverplichtingen:

  • Vermijd het betreden van besloten ruimten, bijvoorbeeld door het werk van buitenaf te doen.
  • Als het betreden van een besloten ruimte onvermijdelijk is, volg dan een veilig werksysteem.
  • Zorg voor adequate noodvoorzieningen voordat de werkzaamheden beginnen.

De Management of Health and Safety at Work Regulations 1999verplicht werkgevers en zelfstandigen om voor alle werkzaamheden een passende en toereikende risicobeoordeling uit te voeren om te bepalen welke maatregelen nodig zijn voor de veiligheid. Voor werk in besloten ruimten betekent dit dat de aanwezige gevaren moeten worden geïdentificeerd, de risico's moeten worden beoordeeld en moet worden bepaald welke voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen.

Onze oplossingen

Het is vrijwel onmogelijk om deze gasgevaren te elimineren, dus moeten vaste medewerkers en aannemers vertrouwen op betrouwbare gasdetectieapparatuur om hen te beschermen. Gasdetectie kan worden geleverd in zowelvasteendraagbarevormen. Onze draagbare gasdetectors beschermen tegen een groot aantal gasgevaren, waaronderT4x,Clip SGD,Gasman,Tetra 3,Gas-Pro,T4enDetective+. Onze vaste gasdetectoren worden gebruikt in vele toepassingen waar betrouwbaarheid, betrouwbaarheid en het ontbreken van valse alarmen essentieel zijn voor een efficiënte en effectieve gasdetectie.Xgard,Xgard BrightenIRmax. In combinatie met een aantal van onze vaste detectoren bieden onze gasdetectiecontrolepanelen een flexibele reeks oplossingen die brandbare, giftige en zuurstofgassen meten, hun aanwezigheid rapporteren en alarmen of bijbehorende apparatuur activeren.Gasmaster.

Voor meer informatie over de gasgevaren bij afvalwater- en waterbehandeling kunt u terecht op onzeindustrie paginavoor meer informatie.

Bouw en belangrijkste uitdagingen op het gebied van gas

Werknemers in de bouw lopen gevaar door een groot aantal gevaarlijke gassen, waaronder koolmonoxide (CO), chloordioxide (CLO2), methaan (CH4), zuurstof (O2), waterstofsulfide (H2S) en vluchtige organische stoffen (VOC's).

Door het gebruik van specifieke apparatuur, het vervoer en de uitvoering van sectorspecifieke activiteiten draagt de bouwsector in hoge mate bij tot de uitstoot van toxische gassen in de atmosfeer, waardoor het bouwpersoneel ook een groter risico loopt deze toxische verontreinigende stoffen binnen te krijgen.

Gasuitdagingen zijn te vinden in een verscheidenheid van toepassingen, waaronder opslag van bouwmaterialen, besloten ruimten, lassen, graven van sleuven, landontginning en sloop. Het is van groot belang dat werknemers in de bouwsector worden beschermd tegen de vele gevaren die zij kunnen tegenkomen. Met speciale aandacht voor de bescherming van teams tegen schade door, of het verbruik van, giftige, brandbare en giftige gassen.

Gas Uitdagingen

Betreden van een besloten ruimte

Werknemers lopen een groter risico op gevaarlijke gassen en dampen wanneer zij in besloten ruimten werken. Wie deze ruimten betreedt, moet worden beschermd tegen de aanwezigheid van brandbare en/of giftige gassen zoals Vluchtige Organische Stoffen (ppm VOC), Koolmonoxide (ppm CO) en Stikstofdioxide (ppm NO2). Het uitvoeren van vrijheidsmetingen en veiligheidscontroles vóór het betreden van de ruimte zijn van het grootste belang om de veiligheid te garanderen voordat een werknemer de ruimte betreedt. Tijdens het verblijf in besloten ruimten moet voortdurend gasdetectieapparatuur worden gedragen in geval van veranderingen in de omgeving waardoor de ruimte niet langer veilig is om in te werken, bijvoorbeeld door een lek, en evacuatie nodig is.

Sleuven graven en stutten

Tijdens graafwerkzaamheden, zoals het graven van sleuven en stutten, lopen bouwvakkers het risico schadelijke gassen in te ademen die ontstaan door afbreekbare materialen die in bepaalde grondsoorten aanwezig zijn. Indien zij niet worden opgemerkt, kunnen zij niet alleen risico's opleveren voor het bouwpersoneel, maar ook via de ondergrond en scheuren in het voltooide gebouw terechtkomen en schade toebrengen aan de bewoners. Gegraven gebieden kunnen ook een verlaagd zuurstofgehalte hebben en toxische gassen en chemicaliën bevatten. In deze gevallen moeten atmosferische tests worden uitgevoerd bij uitgravingen van meer dan een meter. Ook bestaat het risico dat bij het graven nutsleidingen worden geraakt, wat aardgaslekken kan veroorzaken en tot dodelijke ongevallen kan leiden.

Opslag van bouwmateriaal

Veel van de in de bouw gebruikte materialen kunnen giftige stoffen (VOC's) afgeven. Deze kunnen zich in verschillende toestanden (vast of vloeibaar) vormen en zijn afkomstig van materialen zoals lijm, natuur- en triplex, verf en bouwwanden. Verontreinigende stoffen zijn onder meer fenol, aceetaldehyde en formaldehyde. Bij inname kunnen werknemers last krijgen van misselijkheid, hoofdpijn, astma, kanker en zelfs de dood. VOC's zijn vooral gevaarlijk wanneer ze worden ingenomen in besloten ruimten, vanwege het risico op verstikking of explosie.

Lassen en snijden

Tijdens het las- en snijproces ontstaan gassen, waaronder kooldioxide uit de ontbinding van smeltmiddelen, koolmonoxide uit de afbraak van kooldioxide-schildgas bij booglassen, alsmede ozon, stikstofoxiden, waterstofchloride en fosgeen uit andere processen. Dampen ontstaan wanneer een metaal boven het kookpunt wordt verhit, waarna de dampen condenseren tot fijne deeltjes, de zogenaamde vaste deeltjes. Deze dampen vormen uiteraard een gevaar voor wie in de sector werkt en illustreren het belang van betrouwbare gasdetectieapparatuur om de blootstelling te beperken.

Gezondheids- en veiligheidsnormen

Organisaties die werkzaam zijn in de bouwsector kunnen hun geloofwaardigheid en operationele veiligheid bewijzen door een ISO-certificaat te behalen. ISO (Internationale Organisatie voor Normalisatie) certificering is verdeeld over verschillende certificaten, die allemaal verschillende elementen van veiligheid, efficiëntie en kwaliteit binnen een organisatie erkennen. De normen omvatten beste praktijken op het gebied van veiligheid, gezondheidszorg, vervoer, milieubeheer en familie.

Hoewel ISO-normen niet wettelijk verplicht zijn, wordt algemeen erkend dat zij van de bouwsector een veiligere sector maken door wereldwijde ontwerp- en fabricagedefinities vast te stellen voor bijna alle processen. Zij bevatten specificaties voor de beste praktijken en veiligheidseisen in de bouwsector.

In het Verenigd Koninkrijk omvatten andere erkende veiligheidscertificaten de NEBOSH, IOSH en CIOB cursussen die allemaal gevarieerde gezondheids- en veiligheidstrainingen bieden voor mensen in de sector om hun kennis over veilig werken in hun vakgebied te vergroten.

Om meer te weten te komen over de gasuitdagingen in de bouw, bezoek onzeindustrie paginavoor meer informatie.

De gevaren van gas in landbouw en veeteelt 

Landbouw en veeteelt zijn wereldwijd een kolossale industrie, die meer dan meer dan 44 miljoen banen in de EU en is goed voor meer dan 10% van de totale werkgelegenheid in de VS.

Met een breed scala aan processen in deze sector zijn er onvermijdelijk gevaren waarmee rekening moet worden gehouden. Daartoe behoren gassen als methaan, waterstofsulfide, ammoniak, kooldioxide en lachgas.

Methaan is een kleurloos en reukloos gas dat schadelijke gevolgen kan hebben voor de mens, zoals wazig spreken, gezichtsproblemen, geheugenverlies, misselijkheid en in extreme gevallen kan het de ademhaling en de hartslag beïnvloeden, wat kan leiden tot bewusteloosheid en zelfs de dood. In agrarische omgevingen ontstaat het door anaërobe vergisting van organisch materiaal, zoals mest. De hoeveelheid methaan die vrijkomt wordt verergerd in slecht geventileerde gebieden of gebieden met een hoge temperatuur, en in gebieden met een bijzonder gebrek aan luchtstroom kan het gas zich ophopen, opgesloten raken en explosies veroorzaken.

Kooldioxide (CO2) is een gas dat van nature voorkomt in de atmosfeer en waarvan het niveau kan worden verhoogd door landbouwprocessen.CO2 kan worden uitgestoten door een reeks landbouwprocessen, waaronder de productie van gewassen en vee, en wordt ook uitgestoten door bepaalde apparatuur die bij landbouwtoepassingen wordt gebruikt. Opslagruimten voor afval en graan en afgesloten silo's zijn bijzonder zorgwekkend omdatCO2 zich ophoopt en zuurstof verdringt, waardoor het verstikkingsgevaar voor zowel dieren als mensen toeneemt.

Evenals methaan is waterstofsulfide afkomstig van de anaërobe afbraak van organisch materiaal en kan het ook worden aangetroffen in een reeks landbouwprocessen met betrekking tot de productie en het verbruik van biogas.H2S verhindert het transport van zuurstof naar onze vitale organen en op plaatsen waar het zich ophoopt, is de zuurstofconcentratie vaak verlaagd, wat het risico van verstikking verhoogt wanneer hetH2S-gehaltehoog is. Hoewel het gemakkelijker kan worden opgespoord door de duidelijke "rotte eieren"-geur, neemt de intensiteit van de geur af bij hogere concentraties en langdurige blootstelling. Bij hoge concentraties kanH2Sernstige irritatie en vochtophoping in de longen veroorzaken en het zenuwstelsel aantasten.

Ammoniak (NH3) is een gas dat voorkomt in dierlijk afval dat vervolgens vaak wordt verspreid en uitgestoten via het uitrijden van drijfmest op landbouwgrond. Zoals bij veel van de genoemde gassen wordt het effect van ammoniak versterkt wanneer er een gebrek aan ventilatie is. Het is schadelijk voor het welzijn van zowel vee als mensen en veroorzaakt ademhalingsziekten bij dieren, terwijl hoge concentraties kunnen leiden tot brandwonden en zwelling van de luchtwegen en longschade bij mensen en dodelijk kunnen zijn.

Stikstofoxide (NO2) is een ander gas waarmee men in de landbouw en de landbouwindustrie rekening moet houden. Het is aanwezig in synthetische meststoffen die vaak worden gebruikt in intensievere landbouwpraktijken om een grotere gewasopbrengst te garanderen. De mogelijke negatieve gevolgen van NO2 bij mensen zijn onder meer een verminderde longfunctie, inwendige bloedingen en voortdurende ademhalingsproblemen.

Werknemers in deze industrie zijn vaak onderweg en voor dit specifieke doel biedt Crowcon een breed scala aan vaste en draagbare gasdetectoren om de veiligheid van de werknemers te waarborgen. Het draagbare assortiment van Crowcon omvat T4, Gas-Pro, Clip SGD en Gasman die allemaal betrouwbare, transporteerbare detectiecapaciteiten bieden voor een verscheidenheid aan gassen. Onze vaste gasdetectoren worden gebruikt waar betrouwbaarheid, betrouwbaarheid en het ontbreken van valse alarmen van belang zijn voor een efficiënte en effectieve bescherming van goederen en gebieden, en omvatten de Xgard en Xgard Bright. In combinatie met een aantal van onze vaste detectoren bieden onze bedieningspanelen voor gasdetectie een flexibele reeks oplossingen die brandbare, giftige en zuurstofgassen meten, hun aanwezigheid rapporteren en alarmen of bijbehorende apparatuur activeren. Gasmaster, Vortex en adresseerbare regelpanelen aan.

Meer informatie over de gevaren van gas in de landbouw en de landbouw vindt u op onze pagina over de sector.

Gasgevaren in afvalwater

Water is van vitaal belang voor ons dagelijks leven, zowel voor persoonlijk en huishoudelijk gebruik als voor industriële/commerciële toepassingen, waardoor waterlocaties zowel talrijk als wijdverbreid zijn. Ondanks de hoeveelheid en locatie van waterlocaties overheersen slechts twee milieus, en deze zijn vrij specifiek. Dat zijn schoon water en afvalwater. In deze blog wordt nader ingegaan op gasrisico's op afvalwaterlocaties en hoe deze kunnen worden beperkt.

De afvalwaterindustrie is altijd nat, met temperaturen tussen 4 en 20oc in de buurt van het water en zelden ver van dat beperkte temperatuurbereik, zelfs buiten de directe locatie van het afvalwater. 90%+ relatieve vochtigheid, 12 +/- 8oc, atmosferische druk, met meerdere toxische en brandbare gasgevaren en het risico van zuurstofgebrek. Gasdetectoren moeten worden gekozen voor de specifieke omgeving waarin zij werken, en hoewel een hoge vochtigheid in het algemeen een uitdaging is voor alle instrumentatie, zijn de constante druk, de gematigde temperaturen en het smalle temperatuurbereik een veel groter voordeel voor veiligheidsinstrumenten.

Gevaren van gas

De belangrijkste gassen in afvalwaterzuiveringsinstallaties zijn:

Waterstofsulfide, methaan en kooldioxide zijn de bijproducten van de ontbinding van organische materialen die voorkomen in de afvalstromen die de installatie voeden. De ophoping van deze gassen kan leiden tot zuurstofgebrek, of in sommige gevallen tot een explosie in combinatie met een ontstekingsbron.

Waterstofsulfide (H2S)

Waterstofsulfide is een veel voorkomend product van de biologische afbraak van organisch materiaal; zakkenH2Skan zich verzamelen in rottende vegetatie, of in het rioolwater zelf, en vrijkomen bij verstoring. Werknemers in riool- en afvalwaterinstallaties en pijpleidingen kunnen worden overvallen doorH2Smet fatale gevolgen. De hoge toxiciteit is het grootste gevaar vanH2S. Langdurige blootstelling aan 2-5 delen per miljoen (ppm)H2Skan misselijkheid en hoofdpijn veroorzaken en tranen in de ogen brengen.H2Sis een verdovingsmiddel, zodat bij 20 ppm de symptomen vermoeidheid, hoofdpijn, prikkelbaarheid, duizeligheid, tijdelijk verlies van reukvermogen en een verminderd geheugen zijn. De ernst van de symptomen neemt toe met de concentratie, aangezien de zenuwen worden uitgeschakeld, door hoesten, bindvliesontsteking, instorting en snelle bewusteloosheid. Blootstelling aan hogere niveaus kan leiden tot snelle bewusteloosheid en de dood. Langdurige blootstelling aan lage concentratiesH2Skan chronische ziekte veroorzaken of kan ook dodelijk zijn. Daarom hebben veel gasmonitoren zowel momentane als TWA (tijdgewogen gemiddelde).

Methaan (CH4)

Methaan is een kleurloos, licht ontvlambaar gas dat het hoofdbestanddeel is van aardgas, ook wel biogas genoemd. Het kan onder druk worden opgeslagen en/of vervoerd als een vloeibaar gas. CH4 is een broeikasgas dat ook in normale atmosferische omstandigheden voorkomt in een concentratie van ongeveer 2 delen per miljoen (ppm). Hoge blootstelling kan leiden tot onduidelijke spraak, gezichtsproblemen en geheugenverlies.

Zuurstof (O2)

De normale concentratie van zuurstof in de atmosfeer is ongeveer 20,9% volume. Bij gebrek aan voldoende ventilatie kan het niveau van zuurstof door ademhaling en verbranding verrassend snel dalen. O2 gehalte kan ook dalen door verdunning met andere gassen zoals kooldioxide (ook een giftig gas), stikstof of helium, en chemische absorptie door corrosieprocessen en soortgelijke reacties. Zuurstofsensoren moeten worden gebruikt in omgevingen waar een van deze potentiële risico's bestaat. Bij de plaatsing van zuurstofsensoren moet rekening worden gehouden met de dichtheid van het verdunningsgas en de "ademhalingszone" (neushoogte).

Veiligheidsoverwegingen

Risicobeoordeling

Risicobeoordeling is van cruciaal belang, omdat u zich bewust moet zijn van de omgeving die u betreedt en waarin u dus werkt. Daarom moet u de toepassingen begrijpen en de risico's identificeren met betrekking tot alle veiligheidsaspecten. Als onderdeel van de risicobeoordeling moet u weten welke gassen aanwezig kunnen zijn.

Geschikt voor het doel

Het waterzuiveringsproces kent diverse toepassingen, waarbij meerdere gassen moeten worden bewaakt, waaronder kooldioxide, zwavelwaterstof, chloor, methaan, zuurstof, ozon en chloordioxide. Gasdetectoren zijn verkrijgbaar voor enkelvoudige of meervoudige gasbewaking, waardoor ze praktisch zijn voor verschillende toepassingen en ervoor zorgen dat, als de omstandigheden veranderen (bijvoorbeeld als er slib wordt geroerd, waardoor het niveau van waterstofsulfide en brandbare gassen plotseling toeneemt), de werknemer nog steeds beschermd is.

Wetgeving

Richtlijn 2017/164 van de Europese Commissie uitgegeven in januari 2017, stelde een nieuwe lijst van indicatieve grenswaarden voor beroepsmatige blootstelling (IOELV's) vast. IOELV's zijn op gezondheid gebaseerde, niet-bindende waarden, afgeleid van de meest recente beschikbare wetenschappelijke gegevens en rekening houdend met de beschikbaarheid van betrouwbare meettechnieken. De lijst omvat koolmonoxide, stikstofmonoxide, stikstofdioxide, zwaveldioxide, waterstofcyanide, mangaan, diacetyl en vele andere chemische stoffen. De lijst is gebaseerd op Richtlijn 98/24/EG van de Raad die betrekking heeft op de bescherming van de gezondheid en de veiligheid van werknemers tegen de risico's van chemische agentia op de werkplek. Voor elk chemisch agens waarvoor op het niveau van de Unie een IOELV is vastgesteld, moeten de lidstaten een nationale grenswaarde voor beroepsmatige blootstelling vaststellen. Zij moeten ook rekening houden met de grenswaarde van de Unie en de aard van de nationale grenswaarde bepalen overeenkomstig de nationale wetgeving en praktijk. De lidstaten zullen gebruik kunnen maken van een overgangsperiode die uiterlijk op 21 augustus 2023 afloopt.

De Health and Safety Executive (HSE) stelt dat elk jaar verschillende werknemers ten minste één keer aan een werkgerelateerde ziekte lijden. Hoewel de meeste ziekten relatief milde gevallen van gastro-enteritis zijn, bestaat er ook een risico op potentieel dodelijke ziekten, zoals leptospirose (ziekte van Weil) en hepatitis. Hoewel deze ziekten aan de HSE worden gemeld, zou er sprake kunnen zijn van een aanzienlijke onderrapportage, omdat het verband tussen ziekte en werk vaak niet wordt onderkend.

Onze oplossingen

Het is vrijwel onmogelijk om deze gasgevaren te elimineren, dus moeten vaste medewerkers en aannemers vertrouwen op betrouwbare gasdetectieapparatuur om hen te beschermen. Gasdetectie kan worden geleverd in zowel vaste en draagbare vormen. Onze draagbare gasdetectors beschermen tegen een groot aantal gasgevaren, waaronder T4x, Clip SGD, Gasman, Tetra 3, Gas-Pro, T4 en Detective+. Onze vaste gasdetectors worden gebruikt waar betrouwbaarheid, betrouwbaarheid en het ontbreken van valse alarmen essentieel zijn voor een efficiënte en effectieve gasdetectie. Xgard, Xgard Bright en IRmax. In combinatie met een aantal van onze vaste detectoren bieden onze gasdetectiecontrolepanelen een flexibele reeks oplossingen die brandbare, giftige en zuurstofgassen meten, hun aanwezigheid rapporteren en alarmen of bijbehorende apparatuur activeren. Gasmaster.

Voor meer informatie over de gevaren van gas in afvalwater kunt u terecht op onze industrie pagina voor meer informatie.

Goudmijnen: Welke gasdetectie heb ik nodig? 

Hoe wordt goud gedolven?

Goud is een zeldzame stof die overeenkomt met 3 delen per miljard van de buitenste laag van de aarde. Het meeste goud dat in de wereld beschikbaar is, komt uit Australië. Goud is, net als ijzer, koper en lood, een metaal. Er zijn twee hoofdvormen van goudwinning, namelijk dagbouw en ondergrondse mijnbouw. Bij open mijnbouw wordt met behulp van grondverzetmachines afvalgesteente verwijderd van het ertslichaam erboven, waarna de mijnbouw wordt uitgevoerd vanuit de overblijvende substantie. Dit proces vereist dat afval en erts met grote volumes worden aangeslagen om het afval en erts te breken in afmetingen die geschikt zijn voor behandeling en vervoer naar zowel afvalstortplaatsen als ertsbrekers. De andere vorm van goudwinning is de meer traditionele ondergrondse mijnbouwmethode. Hierbij transporteren verticale schachten en spiraaltunnels arbeiders en materieel in en uit de mijn, zorgen zij voor ventilatie en transporteren zij het afvalgesteente en erts naar de oppervlakte.

Gasdetectie in de mijnbouw

Met betrekking tot gasdetectie, het proces van gezondheid en veiligheid in de mijnen heeft zich de afgelopen eeuw aanzienlijk ontwikkeld, van het ruwe gebruik van methaanlontproeven, zingende kanaries en vlambeveiliging tot de moderne gasdetectietechnologieën en -processen zoals wij die kennen. Er moet voor worden gezorgd dat het juiste type detectieapparatuur wordt gebruikt, of het nu gaat om vast of draagbaarvoordat deze ruimten worden betreden. Het juiste gebruik van apparatuur zorgt ervoor dat gasniveaus nauwkeurig worden gecontroleerd en dat werknemers worden gewaarschuwd voor gevaarlijke concentraties in de atmosfeer bij de eerste gelegenheid.

Wat zijn de gasgevaren en wat zijn de gevaren?

Degenen die in de mijnbouw werken, worden geconfronteerd met verschillende potentiële beroepsrisico's en beroepsziekten, en met de mogelijkheid van dodelijk letsel. Daarom is het belangrijk de omgeving en de gevaren te kennen waaraan zij kunnen worden blootgesteld.

Zuurstof (O2)

Zuurstof (O2), dat gewoonlijk voor 20,9% in de lucht aanwezig is, is essentieel voor het menselijk leven. Er zijn drie hoofdredenen waarom zuurstof een bedreiging vormt voor de werknemers in de mijnbouw. Deze omvatten zuurstoftekort of zuurstofverrijkingte weinig zuurstof kan het menselijk lichaam beletten te functioneren, waardoor de werknemer het bewustzijn verliest. Tenzij het zuurstofgehalte weer op een gemiddeld niveau kan worden gebracht, loopt de werknemer het risico te overlijden. Een atmosfeer heeft een tekort wanneer de concentratie O2 minder dan 19,5% bedraagt. Bijgevolg is een omgeving met te veel zuurstof even gevaarlijk, aangezien dit een sterk verhoogd risico op brand en explosie inhoudt. Hiervan is sprake wanneer het concentratieniveau van O2 hoger is dan 23,5%

Koolstofmonoxide (CO)

In sommige gevallen kunnen hoge concentraties koolmonoxide (CO) aanwezig zijn. Een van de omgevingen waarin dit kan voorkomen is een woningbrand, waardoor de brandweer het risico loopt op CO-vergiftiging. In deze omgeving kan er tot 12,5% CO in de lucht zitten. Wanneer de koolmonoxide samen met andere verbrandingsproducten naar het plafond stijgt en de concentratie 12,5% in volume bereikt, leidt dit maar tot één ding, namelijk een flashover. Dit is wanneer de hele boel ontbrandt als brandstof. Afgezien van de voorwerpen die op de brandweer vallen, is dit een van de meest extreme gevaren waarmee zij worden geconfronteerd wanneer zij in een brandend gebouw werken. Omdat de eigenschappen van koolmonoxide zo moeilijk te herkennen zijn, d.w.z. kleurloos, reukloos, smaakloos, giftig gas, kan het even duren voordat u zich realiseert dat u een koolmonoxidevergiftiging hebt. De effecten van koolmonoxidevergiftiging kunnen gevaarlijk zijn, omdat koolmonoxide het bloedsysteem verhindert om zuurstof effectief door het lichaam te transporteren, met name naar vitale organen zoals het hart en de hersenen. Hoge doses koolmonoxide kunnen daarom leiden tot de dood door verstikking of gebrek aan zuurstof naar de hersenen. Volgens statistieken van het Ministerie van Volksgezondheid is de meest voorkomende indicatie van koolmonoxidevergiftiging hoofdpijn: 90% van de patiënten meldt dit als symptoom, 50% meldt misselijkheid en braken, en duizeligheid. Verwarring/veranderingen van het bewustzijn en zwakte zijn goed voor 30% en 20% van de meldingen.

Waterstofsulfide (H2S)

Waterstofsulfide (H2S) is een kleurloos, brandbaar gas met een karakteristieke geur van rotte eieren. Contact met de huid en ogen is mogelijk. Het zenuwstelsel en het cardiovasculaire systeem worden echter het meest aangetast door waterstofsulfide, wat kan leiden tot een scala van symptomen. Eenmalige blootstelling aan hoge concentraties kan snel ademhalingsmoeilijkheden en de dood tot gevolg hebben.

Zwaveldioxide (SO2)

Zwaveldioxide (SO2) kan verschillende schadelijke effecten hebben op de ademhalingswegen, met name de longen. Het kan ook huidirritatie veroorzaken. Huidcontact met (SO2) veroorzaakt stekende pijn, roodheid van de huid en blaren. Huidcontact met samengeperst gas of vloeistof kan bevriezing veroorzaken. Contact met de ogen veroorzaakt tranende ogen en in ernstige gevallen kan blindheid optreden.

Methaan (CH4)

Methaan (CH4) is een kleurloos, licht ontvlambaar gas met als hoofdbestanddeel aardgas. Hoge concentraties (CH4) kunnen de hoeveelheid zuurstof die uit de lucht wordt geademd verminderen, wat kan leiden tot stemmingswisselingen, onduidelijke spraak, gezichtsproblemen, geheugenverlies, misselijkheid, braken, blozen in het gezicht en hoofdpijn. In ernstige gevallen kunnen er veranderingen optreden in de ademhaling en de hartslag, evenwichtsproblemen, gevoelloosheid en bewusteloosheid. Bij langdurige blootstelling kan het echter tot de dood leiden.

Waterstof (H2)

Waterstofgas is een kleurloos, reukloos en smaakloos gas dat lichter is dan lucht. Omdat het lichter is dan lucht betekent dit dat het hoger zweeft dan onze atmosfeer, wat betekent dat het niet in de natuur voorkomt, maar moet worden gecreëerd. Waterstof vormt een brand- of explosiegevaar, maar ook een inhalatiegevaar. Hoge concentraties van dit gas kunnen een zuurstofarme omgeving veroorzaken. Personen die een dergelijke atmosfeer inademen kunnen symptomen ondervinden zoals hoofdpijn, oorsuizingen, duizeligheid, sufheid, bewusteloosheid, misselijkheid, braken en depressie van alle zintuigen

Ammoniak (NH3)

Ammoniak (NH3) is een van de meest gebruikte chemische stoffen ter wereld, die zowel in het menselijk lichaam als in de natuur wordt geproduceerd. Hoewel het op natuurlijke wijze ontstaat, is NH3 corrosief, wat een gevaar voor de gezondheid oplevert. Hoge blootstelling in de lucht kan leiden tot onmiddellijke verbranding van de ogen, neus, keel en ademhalingswegen. Ernstige gevallen kunnen leiden tot blindheid.

Andere gasrisico's

Hoewel waterstofcyanide (HCN) niet persisteert in het milieu, kunnen onjuiste opslag, hantering en afvalbeheer ernstige risico's opleveren voor de menselijke gezondheid en voor het milieu. Cyanide interfereert met de menselijke ademhaling op cellulair niveau, wat acute effecten kan veroorzaken, waaronder een snelle ademhaling, rillingen en verstikking.

Blootstelling aan dieseldeeltjes kan in ondergrondse mijnen voorkomen als gevolg van door diesel aangedreven mobiele apparatuur die wordt gebruikt voor boren en transport. Hoewel beheersingsmaatregelen het gebruik van laagzwavelige dieselbrandstof, motoronderhoud en ventilatie omvatten, bestaat het gezondheidsrisico onder meer uit een verhoogd risico op longkanker.

Producten die kunnen helpen om uzelf te beschermen

Crowcon biedt een reeks gasdetectieproducten, zowel draagbare als vaste, die allemaal geschikt zijn voor gasdetectie in de mijnbouwindustrie.

Meer informatie vindt u hier op onze pagina over de industrie.

Wat is biogas?

Biogas, beter bekend als biomethaan, is een hernieuwbare brandstof die ontstaat door de afbraak van organisch materiaal (zoals dierlijke mest, huisvuil/afval, plantaardig materiaal, voedselafval of rioolwater) door bacteriën in een zuurstofvrije omgeving via een proces dat anaërobe vergisting wordt genoemd. Biogassystemen gebruiken anaerobe vergisting om deze organische materialen opnieuw te gebruiken en om te zetten in biogas, dat bestaat uit zowel energie (gas) als waardevolle bodemproducten (vloeistoffen en vaste stoffen). Het kan voor veel verschillende functies worden gebruikt, onder meer als brandstof voor voertuigen en voor verwarming en elektriciteitsopwekking.

In welke industrieën wordt biogas gebruikt?

Biogas kan worden geproduceerd door verbranding om uitsluitend warmte te produceren. Bij verbranding levert één kubieke meter biogas ongeveer 2,0/2,5 kWh thermische energie op, die de nabijgelegen gebouwen van de opgewekte warmte voorziet. De ongebruikte warmte wordt afgevoerd, en tenzij deze wordt opgewarmd en via een lokaal leidingnet in warm water wordt omgezet in de nabijgelegen huizen, wordt deze verspild. Dit concept van het verwarmen van water en het overbrengen ervan naar woningen als onderdeel van centrale verwarming is populair in sommige Scandinavische landen.

Biogas komt in aanmerking voor steun in het kader van de verplichting tot het gebruik van hernieuwbare transportbrandstoffen omdat de verbranding van biomethaan uit voertuigen milieuvriendelijker is dan de verbranding van transportbrandstoffen zoals moderne benzine en diesel, en zo bijdraagt tot de vermindering van de uitstoot van broeikasgassen. Voorbeelden van hernieuwbare transportbrandstoffen in voertuigen die uit biogas worden gemaakt, zijn gecomprimeerd aardgas (CNG) of vloeibaar aardgas (LNG).

Elektriciteit kan worden opgewekt uit de verbranding van biogas. Elektriciteit is gemakkelijker te transporteren en te meten dan warmte- en gasvoorziening, maar vereist de juiste infrastructuur om op het net te worden aangesloten, wat duur en complex is. Hoewel het opwekken van groene elektriciteit de opwekkers (huishoudens en gemeenschappen) ten goede kan komen door gebruik te maken van de Feed-in Tariffs (FiT's) of, voor grotere spelers, door maximaal gebruik te maken van de Renewable Obligation Certificates (ROC's) voor productie op industriële schaal, wat leidt tot een verlaging van de kosten en bovendien beter is voor het milieu.

Andere sectoren zijn horeca, industrie, klein- en groothandel.

Welke gassen bevat biogas? 

Biogas bestaat hoofdzakelijk uit methaan en kooldioxide. De meest gebruikelijke verhouding is 60% CH4 (methaan) en 40% CO2 (kooldioxide). De respectieve hoeveelheden hiervan variëren echter naar gelang van het soort afval dat bij de productie van het resulterende biogas betrokken is; de meest gebruikelijke verhouding zal dan ook 45 tot 75% methaan en 55 tot 25% kooldioxide zijn. Biogas bevat ook kleine hoeveelheden waterstofsulfide, siloxanen en wat vocht.

Wat zijn de belangrijkste voordelen?

Er zijn verschillende redenen waarom biogastechnologie nuttig is als alternatieve vorm van technologie: In de eerste plaats is de gebruikte grondstof zeer goedkoop, en voor landbouwers is het praktisch gratis; het biogas kan worden gebruikt voor een reeks huishoudelijke en agrarische toepassingen. Bij de verbranding van biogas komen geen schadelijke gassen vrij; het is dus schoon voor het milieu. Een van de handigste voordelen van biogas is dat de technologie die nodig is voor de productie ervan relatief eenvoudig is en op grote of kleine schaal kan worden gereproduceerd zonder dat een grote initiële kapitaalinvestering nodig is. Aangezien dit type energie een hernieuwbare, schone energiebron is die berust op een koolstofneutraal proces, komen er bij het gebruik van biogas geen nieuwe hoeveelheden koolstof in de atmosfeer terecht. Biogas helpt ook om voedselafval van de stortplaats te houden, wat een positieve invloed heeft op het milieu en de economie. Biogas helpt ook de bodem- en waterverontreiniging door dierlijk en menselijk afval te verminderen, waardoor vele gemeenschappen wereldwijd een gezonde en veilige omgeving kunnen behouden. Aangezien methaan bijdraagt tot de klimaatverandering, draagt biogas bij tot de vermindering van de methaanuitstoot in de atmosfeer en helpt het zo de impact op de klimaatverandering tegen te gaan.

Biogas als energiebron heeft echter ook nadelen. Zo is de productie van biogas afhankelijk van een biologisch proces dat niet volledig kan worden gecontroleerd. Bovendien werkt biogas beter in warmere klimaten, wat betekent dat biogas niet overal ter wereld even toegankelijk is.

Is biogas goed of slecht?

Biogas is een uitstekende bron van schone energie, omdat het een geringere impact op het milieu heeft dan fossiele brandstoffen. Hoewel biogas geen nulimpact heeft op de ecosystemen, is het wel koolstofneutraal. Dit komt doordat biogas wordt geproduceerd uit plantaardig materiaal, waarvan eerder koolstof is vastgelegd uit kooldioxide in de atmosfeer. Er wordt een evenwicht gehandhaafd tussen de koolstof die wordt uitgestoten als gevolg van de productie van biogas en de hoeveelheid die uit de atmosfeer wordt geabsorbeerd.