Overzicht van de industrie: Afval naar energie

De afval-energiesector maakt gebruik van verschillende afvalverwerkingsmethoden. Vast stedelijk en industrieel afval wordt omgezet in elektriciteit en soms in warmte voor industriële verwerking en stadsverwarming. Het belangrijkste proces is natuurlijk verbranding, maar tussenstappen als pyrolyse, vergassing en anaërobe vergisting worden soms gebruikt om het afval om te zetten in nuttige bijproducten die vervolgens worden gebruikt om stroom op te wekken via turbines of andere apparatuur. Deze technologie krijgt wereldwijd steeds meer erkenning als een groenere en schonere vorm van energie dan de traditionele verbranding van fossiele brandstoffen, en als een middel om de afvalproductie te verminderen.

Soorten energie uit afval

Verbranding

Verbranding is een afvalverwerkingsproces waarbij energierijke stoffen in afvalmaterialen worden verbrand, meestal bij hoge temperaturen van ongeveer 1000 graden Celsius. Industriële installaties voor afvalverbranding worden gewoonlijk afval-tot-energie-installaties genoemd en zijn vaak grote elektriciteitscentrales. Verbranding en andere systemen voor afvalverwerking bij hoge temperatuur worden vaak omschreven als "thermische behandeling". Tijdens het proces wordt afval omgezet in warmte en stoom die kan worden gebruikt om een turbine aan te drijven om elektriciteit op te wekken. Deze methode heeft momenteel een rendement van ongeveer 15-29%, hoewel er ruimte is voor verbetering.

Pyrolyse

Pyrolyse is een ander afvalverwerkingsproces waarbij de ontbinding van vast koolwaterstofafval, meestal kunststoffen, plaatsvindt bij hoge temperaturen zonder zuurstof in een atmosfeer van inerte gassen. Deze behandeling vindt gewoonlijk plaats bij een temperatuur van 500 °C of meer, zodat er voldoende warmte is om de langeketenmoleculen, waaronder biopolymeren, te ontleden tot eenvoudiger koolwaterstoffen met een lagere massa.

Vergassing

Dit proces wordt gebruikt om van zwaardere brandstoffen en van afval dat brandbaar materiaal bevat, gasvormige brandstoffen te maken. Bij dit proces worden koolstofhoudende stoffen bij hoge temperatuur omgezet in kooldioxide (CO2), koolmonoxide (CO) en een kleine hoeveelheid waterstof. Bij dit proces ontstaat gas dat een goede bron van bruikbare energie is. Dit gas kan vervolgens worden gebruikt om elektriciteit en warmte te produceren.

Plasmaboogvergassing

Bij dit proces wordt een plasmatoorts gebruikt om energierijk materiaal te ioniseren. Er wordt syngas geproduceerd dat vervolgens kan worden gebruikt om meststof te maken of elektriciteit op te wekken. Deze methode is meer een afvalverwijderingstechniek dan een serieuze manier om gas te produceren, en verbruikt vaak evenveel energie als het geproduceerde gas kan opleveren.

Redenen voor Afval naar Energie

Aangezien deze technologie wereldwijd steeds meer erkenning krijgt met betrekking tot afvalproductie en de vraag naar schone energie.

  • Vermijdt methaanemissies van stortplaatsen
  • compenseert de uitstoot van broeikasgassen door de productie van elektriciteit uit fossiele brandstoffen
  • Recupereert en recyclet waardevolle grondstoffen, zoals metalen
  • Produceert schone, betrouwbare energie en stoom op basisniveau
  • Gebruikt minder land per megawatt dan andere hernieuwbare energiebronnen
  • Duurzame en stabiele hernieuwbare brandstofbron (in vergelijking met wind en zon)
  • Vernietigt chemisch afval
  • resulteert in lage emissieniveaus, doorgaans ver onder de toegestane niveaus
  • Katalytisch vernietigt stikstofoxiden (NOx), dioxinen en furanen met behulp van een selectieve katalytische reductie (SCR).

Wat zijn de gasgevaren?

Er zijn vele processen om afval in energie om te zetten, zoals biogasinstallaties, afvalverwerking, percolaatbassin, verbranding en warmteterugwinning. Al deze processen brengen gasgevaren met zich mee voor degenen die in deze omgevingen werken.

In een biogasinstallatie wordt biogas geproduceerd. Dit wordt gevormd wanneer organische materialen zoals landbouw- en voedselafval worden afgebroken door bacteriën in een zuurstofarme omgeving. Dit is een proces dat anaerobe vergisting wordt genoemd. Wanneer het biogas is opgevangen, kan het worden gebruikt om warmte en elektriciteit te produceren voor motoren, microturbines en brandstofcellen. Het is duidelijk dat biogas een hoog methaangehalte heeft en ook veel waterstofsulfide (H2S). (Lees onze blog voor meer informatie over biogas). Er is een verhoogd risico op brand en explosie, gevaar voor besloten ruimtes, verstikking, zuurstofgebrek en gasvergiftiging, meestal doorH2Sof ammoniak (NH3). Werknemers in een biogasinstallatie moeten persoonlijke gasdetectoren hebben die brandbaar gas, zuurstof en giftige gassen zoalsH2Sen CO detecteren en controleren.

Binnen een afvalinzameling is het gebruikelijk brandbaar gas methaan (CH4) en giftige gassenH2S, CO en NH3 aan te treffen. Dit komt doordat vuilnisbunkers enkele meters onder de grond zijn gebouwd en gasdetectoren meestal hoog zijn gemonteerd, waardoor deze detectoren moeilijk te onderhouden en te ijken zijn. In veel gevallen is een bemonsteringssysteem een praktische oplossing, omdat luchtmonsters naar een geschikte locatie kunnen worden gebracht en daar kunnen worden gemeten.

Percolaat is een vloeistof die wegvloeit (lekt) uit een ruimte waarin afval wordt verzameld, waarbij percolaatpoelen een reeks gasgevaren met zich meebrengen. Deze omvatten het risico van brandbaar gas (explosiegevaar),H2S(gif, corrosie), ammoniak (gif, corrosie), CO (gif) en een ongunstig zuurstofgehalte (verstikking). Het percolaatbassin en de gangen die naar het percolaatbassin leiden, vereisen bewaking van CH4,H2S, CO, NH3, zuurstof (O2) enCO2. Langs de routes naar het percolaatbassin moeten verschillende gasdetectoren worden geplaatst, waarvan de output wordt aangesloten op externe controlepanelen.

Verbranding en warmteterugwinning vereisen de detectie van O2 en de giftige gassen zwaveldioxide (SO2) en CO. Al deze gassen vormen een bedreiging voor degenen die in ketelhuizen werken.

Een ander proces dat als gasgevaarlijk wordt aangemerkt is een luchtwasser. Het proces is gevaarlijk omdat het rookgas van verbranding zeer giftig is. Het bevat namelijk verontreinigende stoffen zoals stikstofdioxide (NO2), SO2, waterstofchloride (HCL) en dioxine. NO2 en SO2 zijn belangrijke broeikasgassen, terwijl HCL al deze hier genoemde gassoorten schadelijk zijn voor de menselijke gezondheid.

Voor meer informatie over de afval-energiesector, bezoek onze industrie pagina.

Waarom is gasdetectie cruciaal voor drankuitgiftesystemen?

Tapgas, ook bekend als biergas, fustgas, keldergas of cafégas, wordt gebruikt in bars en restaurants en in de vrijetijds- en horecasector. Het gebruik van tapgas bij de uitgifte van bier en frisdranken is wereldwijd gebruikelijk. Koolstofdioxide (CO2) of een mengsel vanCO2 en stikstof (N2) wordt gebruikt om een drank aan de 'tap' te leveren.CO2 als vatgas helpt om de inhoud steriel en op de juiste samenstelling te houden, wat de uitgifte vergemakkelijkt.

Gasgevaren

Zelfs wanneer de drank klaar is om te worden geleverd, blijven er gasgerelateerde gevaren bestaan. Deze doen zich voor bij elke activiteit in ruimten met cilinders met samengeperst gas, vanwege het risico van beschadiging tijdens het verplaatsen of vervangen ervan. Bovendien bestaat er na het vrijkomen het risico van een verhoogd kooldioxidegehalte of een verlaagd zuurstofgehalte (door een hoger stikstof- of kooldioxidegehalte).

CO2 komt van nature voor in de atmosfeer (0,04%) en is kleur- en reukloos. Het is zwaarder dan lucht en als het ontsnapt, zal het naar de grond zakken.CO2 verzamelt zich in kelders en op de bodem van containers en afgesloten ruimten zoals tanks en silo's.CO2 ontstaat in grote hoeveelheden tijdens de gisting. Het wordt ook geïnjecteerd in dranken tijdens het carbonateren - om de bubbels toe te voegen. De eerste symptomen van blootstelling aan hoge concentraties kooldioxide zijn duizeligheid, hoofdpijn en verwarring, gevolgd door bewustzijnsverlies. Ongevallen en dodelijke slachtoffers kunnen zich voordoen in extreme gevallen waarin een aanzienlijke hoeveelheid kooldioxide weglekt in een gesloten of slecht geventileerd volume. Zonder de juiste detectiemethoden en processen loopt iedereen die dat volume betreedt gevaar. Bovendien kan het personeel in de omringende volumes last krijgen van de bovengenoemde vroege symptomen.

Stikstof (N2) wordt vaak gebruikt bij het tappen van bier, met name stouts, pale ales en porters, en voorkomt tevens oxidatie of vervuiling van bier met scherpe smaken. Stikstof helpt de vloeistof van de ene tank naar de andere te stuwen en kan ook worden geïnjecteerd in vaten of fusten, zodat deze onder druk komen te staan voor opslag en verzending. Dit gas is niet giftig, maar verdringt wel de zuurstof in de atmosfeer, wat gevaarlijk kan zijn bij een gaslek.

Aangezien stikstof het zuurstofgehalte kan verlagen, moeten zuurstofsensoren worden gebruikt in omgevingen waar een van deze potentiële risico's bestaat. Bij de plaatsing van zuurstofsensoren moet rekening worden gehouden met de dichtheid van het verdunningsgas en de "ademhalingszone" (neushoogte). Bij de plaatsing van sensoren moet ook rekening worden gehouden met ventilatiepatronen. Als het verdunningsgas bijvoorbeeld stikstof is, is het redelijk om de sensoren op schouderhoogte te plaatsen, maar als het verdunningsgas kooldioxide is, moeten de sensoren op kniehoogte worden geplaatst.

Het belang van gasdetectie in drankuitgiftesystemen

Helaas gebeuren er in de drankenindustrie ongevallen en sterfgevallen als gevolg van gasgevaren. Daarom heeft de Health and Safety Executive (HSE) in het Verenigd Koninkrijk veilige blootstellingslimieten op de werkplek vastgelegd in documentatie voor de beheersing van gezondheidsgevaarlijke stoffen (COSHH). Voor kooldioxide geldt een blootstellingslimiet van 0,5% per 8 uur en een blootstellingslimiet van 1,5% per volume per 15 minuten. Gasdetectiesystemen helpen de gasrisico's te beperken en stellen drankenproducenten, bottelarijen en eigenaars van bars en cafés in staat de veiligheid van hun personeel te garanderen en aan te tonen dat de wettelijke limieten of goedgekeurde praktijkcodes worden nageleefd.

Zuurstofgebrek

De normale concentratie van zuurstof in de atmosfeer is ongeveer 20,9% volume. Een te laag zuurstofgehalte kan gevaarlijk zijn (zuurstofdepletie). Bij gebrek aan voldoende ventilatie kan het zuurstofgehalte verrassend snel dalen door ademhalings- en verbrandingsprocessen.

Het zuurstofgehalte kan ook dalen door verdunning met andere gassen zoals kooldioxide (ook een giftig gas), stikstof of helium, en chemische absorptie door corrosieprocessen en soortgelijke reacties. Zuurstofsensoren moeten worden gebruikt in omgevingen waar een van deze potentiële risico's bestaat. Bij de plaatsing van zuurstofsensoren moet rekening worden gehouden met de dichtheid van het verdunningsgas en de "ademhalingszone" (neushoogte). Zuurstofmonitoren geven gewoonlijk een alarm op het eerste niveau wanneer de zuurstofconcentratie is gedaald tot 19% volume. De meeste mensen beginnen zich abnormaal te gedragen wanneer het niveau 17% bereikt, en daarom wordt bij deze drempelwaarde meestal een tweede alarm ingesteld. Blootstelling aan een zuurstofgehalte tussen 10% en 13% kan zeer snel bewusteloosheid veroorzaken; de dood volgt zeer snel als het zuurstofgehalte onder de 6% volume zakt.

Onze oplossing

Gasdetectie kan worden geleverd in de vorm van zowel vaste als draagbare detectoren. De installatie van een vaste gasdetector kan een grotere ruimte, zoals kelders of fabrieksruimten, ten goede komen om 24 uur per dag een continue bescherming van het gebied en het personeel te bieden. Voor de veiligheid van werknemers in en rond cilinderopslagruimten en in ruimten die als besloten ruimte zijn aangewezen, kan een draagbare detector echter geschikter zijn. Dit geldt met name voor cafés en drankgelegenheden voor de veiligheid van werknemers en personen die niet vertrouwd zijn met de omgeving, zoals bezorgers, verkoopteams of technici van apparatuur. De draagbare eenheid kan gemakkelijk aan kleding worden bevestigd en detecteertCO2-zakken met behulp van alarmen en visuele signalen, die aangeven dat de gebruiker de ruimte onmiddellijk moet verlaten.

Neem voor meer informatie over gasdetectie in drankuitgiftesystemen contact op met ons team.

Risico's van zuurstofdepletie door stikstof bij de farmaceutische verwerking

Een normale concentratie zuurstof in de lucht is 21%, terwijl stikstof 78% uitmaakt van de rest van de atmosfeer, samen met enkele spoorgassen. Inerte gassen zoals stikstof, argon en helium zijn weliswaar niet giftig, maar dragen niet bij tot de menselijke ademhaling. Deze zijn reukloos, kleurloos en smaakloos, waardoor ze niet waarneembaar zijn. Een toename van het volume van andere gassen dan zuurstof kan leiden tot een situatie waarin mensen het risico lopen te stikken, wat ernstig letsel of zelfs de dood tot gevolg kan hebben. Door het wegvallen van zuurstofgas in de lucht die we inademen, is een zuurstofdepletiesensor niet alleen nuttig, maar ook essentieel voor het behoud van het leven.

Hoe wordt stikstof gebruikt om het zuurstofgehalte te regelen?

Stikstof (N2) kan worden gebruikt om het zuurstofgehalte in een laboratorium te regelen. Bij het uitvoeren van taken binnen de farmaceutische industrie, bij het overbrengen van producten of het verpakkingsproces, wordt stikstof gebruikt. Stikstof wordt gebruikt om zuurstof te onttrekken aan de verpakking voordat deze wordt verzegeld, om ervoor te zorgen dat het product behouden blijft. Als gevolg hiervan is de behoefte aan een zuurstofgebrekmonitor zeer belangrijk. Met vaste of draagbare apparaten kunnen zuurstofniveaus in een laboratorium, fabriek of bijkeuken worden gedetecteerd. Vaste gasdetectiesystemen zijn geschikt voor het bewaken van een ruimte of kamer, terwijl een draagbare gasdetector is ontworpen om op de persoon te worden gedragen binnen de ademhalingsruimte.

Wat zijn de risico' s van zuurstofgebrek?

Er zijn drie hoofdredenen waarom monitoren nodig zijn; het is van essentieel belang om zuurstoftekorten of zuurstofverrijking op te sporen, aangezien te weinig zuurstof het menselijk lichaam kan beletten te functioneren, waardoor de werknemer het bewustzijn verliest. Tenzij het zuurstofgehalte weer op een normaal niveau kan worden gebracht, loopt de werknemer het risico te overlijden. Een atmosfeer heeft een tekort wanneer de concentratie O2 minder dan 19,5% bedraagt. Een omgeving met te veel zuurstof is even gevaarlijk, omdat het brand- en explosiegevaar dan sterk toeneemt. Hiervan is sprake wanneer de O2-concentratie meer dan 23,5% bedraagt.

Bij gebrek aan voldoende ventilatie kan het zuurstofgehalte verrassend snel dalen door ademhalings- en verbrandingsprocessen. Het zuurstofgehalte kan ook worden verlaagd door verdunning met andere gassen zoals kooldioxide (ook een giftig gas), stikstof of helium, en chemische absorptie door corrosieprocessen en soortgelijke reacties. Zuurstofsensoren moeten worden gebruikt in omgevingen waar een van deze potentiële risico's bestaat. Bij het plaatsen van zuurstofsensoren moet rekening worden gehouden met de dichtheid van het verdunningsgas en de "ademhalingszone" (neushoogte). Helium bijvoorbeeld is lichter dan lucht en zal de zuurstof vanaf het plafond naar beneden verplaatsen, terwijl kooldioxide, dat zwaarder is dan lucht, de zuurstof vooral onder de ademzone zal verplaatsen. Bij het bepalen van de plaats van de sensoren moet ook rekening worden gehouden met de ventilatiepatronen.

Zuurstofmonitors geven gewoonlijk een alarm op het eerste niveau wanneer de zuurstofconcentratie gedaald is tot 19% volume. De meeste mensen beginnen zich abnormaal te gedragen wanneer het niveau 17% bereikt, en daarom wordt bij deze drempel meestal een tweede alarm gegeven. Blootstelling aan een atmosfeer met 10% tot 13% zuurstof kan zeer snel tot bewusteloosheid leiden; de dood treedt zeer snel in als het zuurstofgehalte onder 6% volume daalt. Zuurstofsensoren worden vaak geïnstalleerd in laboratoria waar inerte gassen (b.v. stikstof) worden opgeslagen in afgesloten ruimten.

Hoe detecteren vaste of draagbare apparaten zuurstof?

Crowcon biedt een reeks draagbare monitoren; Gas-Pro De draagbare multigasdetector biedt detectie van maximaal 5 gassen in een compacte en robuuste oplossing. De detector heeft een eenvoudig af te lezen display aan de bovenzijde, waardoor hij gemakkelijk in het gebruik is en optimaal geschikt is voor het detecteren van gassen in besloten ruimtes. Een optionele interne pomp, geactiveerd met de stroomplaat, maakt het testen vóór het betreden van de ruimte een stuk eenvoudiger en maakt het mogelijk Gas-Pro te dragen in zowel de pomp- als de diffusiemodus.

T4 De draagbare 4-in-1 gasdetector biedt effectieve bescherming tegen zuurstofgebrek. T4 multi gasdetector komt nu met verbeterde detectie van pentaan, hexaan en andere lange keten koolwaterstoffen. Het biedt u naleving, robuustheid en lage eigendomskosten in een eenvoudig te gebruiken oplossing. T4 bevat een groot aantal krachtige functies om het dagelijks gebruik eenvoudiger en veiliger te maken.

De vaste detector van Crowcon XgardIQ is een intelligente en veelzijdige vaste detector en zender die compatibel is met de volledige reeks sensortechnologieën van Crowcon. Verkrijgbaar met verschillende sensoren voor vaste detectie van brandbaar, giftig, zuurstof of H2S-gas. Standaard voorzien van analoge 4-20mA en RS-485 Modbus signalen, XgardIQ is optioneel verkrijgbaar met alarm- en storingsrelais en HART communicatie. Het roestvrije 316 staal is verkrijgbaar met drie M20 of 1/2"NPT kabelinvoeren. Dit apparaat is ook (SIL-2) Safety Integrity Level 2 gecertificeerde vaste detector.

Wat is er zo belangrijk aan het meetbereik van mijn Monitors?

Wat is het meetbereik van een monitor?

Gasbewaking wordt gewoonlijk gemeten in PPM (parts per million), volumepercentage of percentage van LEL (lower explosive limit). Dit stelt veiligheidsmanagers in staat ervoor te zorgen dat hun werknemers niet worden blootgesteld aan mogelijk schadelijke niveaus van gassen of chemicaliën. Gasbewaking kan op afstand gebeuren om te verzekeren dat de ruimte schoon is voordat een werknemer de ruimte betreedt, maar ook gasbewaking door middel van een permanent bevestigd apparaat of een op het lichaam gedragen draagbaar apparaat om mogelijke lekken of gevaarlijke gebieden op te sporen in de loop van de werkploeg.

Waarom zijn gasmonitors essentieel en wat zijn de bereiken van tekortkomingen of verrijkingen?

Er zijn drie hoofdredenen waarom monitoren nodig zijn; het is van essentieel belang om zuurstoftekorten of zuurstofverrijking op te sporen, aangezien te weinig zuurstof het menselijk lichaam kan beletten te functioneren, waardoor de werknemer het bewustzijn verliest. Tenzij het zuurstofgehalte weer op een normaal niveau kan worden gebracht, loopt de werknemer het risico te overlijden. Een atmosfeer wordt als deficiënt beschouwd wanneer de concentratie O2 minder dan 19,5% bedraagt. Een omgeving met te veel zuurstof is even gevaarlijk, omdat het brand- en explosiegevaar dan sterk toeneemt; dit is het geval wanneer de O2-concentratie meer dan 23,5% bedraagt.

Monitoren zijn nodig wanneer giftige gassen aanwezig zijn die aanzienlijke schade kunnen toebrengen aan het menselijk lichaam. Waterstofsulfide (H2S) is hier een klassiek voorbeeld van. H2S wordt uitgestoten door bacteriën wanneer zij organisch materiaal afbreken, Omdat dit gas zwaarder is dan lucht, kan het lucht verdringen, wat tot potentiële schade voor de aanwezige personen kan leiden, en het is ook een giftig gif met een breed spectrum.

Bovendien hebben gasmonitors de mogelijkheid ontvlambare gassen te detecteren. Gevaren die door het gebruik van een gasmonitor kunnen worden voorkomen, zijn niet alleen het inademen, maar ook een potentieel gevaar door verbranding. gasmonitoren met een LEL-bereik sensor detecterens en waarschuwen tegen brandbare gassen.

Waarom zijn ze belangrijk en hoe werken ze?

Het meetbereik of meetbereik is het totale bereik dat het toestel in normale omstandigheden kan meten. De term normaal betekent geen overdruklimieten (OPL) en binnen de maximale werkdruk (MWP). Deze waarden zijn meestal te vinden op de productwebsite of het specificatiegegevensblad. Het meetbereik kan ook worden berekend door het verschil te bepalen tussen de Upper Range Limit (URL) en de Lower Range Limit (LRL) van het apparaat. Bij het bepalen van het bereik van de detector gaat het niet om het bepalen van de oppervlakte van een vierkante meter of binnen een vaste straal van de detector, maar om het bepalen van de opbrengst of de verspreiding van het gebied dat wordt bewaakt. Dit proces vindt plaats wanneer de sensoren reageren op de gassen die door de membranen van de monitor dringen. Daarom kunnen de apparaten gas detecteren dat in direct contact staat met de monitor. Hieruit blijkt hoe belangrijk het is het meetbereik van gasdetectoren te begrijpen en het belang ervan voor de veiligheid van de werknemers in deze omgevingen te benadrukken.

Zijn er producten beschikbaar?

Crowcon biedt een reeks draagbare monitoren; de Gas-Pro De draagbare multigasdetector biedt detectie van maximaal 5 gassen in een compacte en robuuste oplossing. De draagbare multigasdetector biedt detectie van maximaal 5 gassen in een compacte en robuuste oplossing. Een optionele interne pomp, geactiveerd met de stroomplaat, maakt het testen vóór het betreden van de ruimte een stuk eenvoudiger en maakt het mogelijk Gas-Pro te dragen in zowel de pomp- als de diffusiemodus.

De T4 draagbare 4-in-1 gasdetector biedt effectieve bescherming tegen 4 veelvoorkomende gasgevaren: koolmonoxide, zwavelwaterstof, brandbare gassen en zuurstofgebrek. De T4 multi-gasdetector wordt nu geleverd met verbeterde detectie van pentaan, hexaan en andere koolwaterstoffen met lange ketens. Dit biedt u compliance, robuustheid en lage eigendomskosten in een eenvoudig te gebruiken oplossing. T4 bevat een groot aantal krachtige functies om het dagelijks gebruik eenvoudiger en veiliger te maken.

De Gasman draagbare enkelvoudige gasdetector is compact en licht, maar toch volledig robuust voor de zwaarste industriële omgevingen. De detector is eenvoudig te bedienen met één knop, heeft een groot en gemakkelijk af te lezen display met de gasconcentratie en hoorbare, zichtbare en trilalarmen.

Crowcon biedt ook een flexibele reeks vaste gasdetectieproducten die ontvlambare, giftige en zuurstofgassen kunnen detecteren, hun aanwezigheid rapporteren en alarmen of bijbehorende apparatuur activeren. Wij maken gebruik van een verscheidenheid aan meet-, beschermings- en communicatietechnologieën en onze vaste detectoren hebben zich bewezen in vele moeilijke omgevingen, waaronder olie- en gasexploratie, waterbehandeling, chemische fabrieken en staalfabrieken. Deze vaste gasdetectoren worden gebruikt in vele toepassingen waar betrouwbaarheid, betrouwbaarheid en het uitblijven van valse alarmen van groot belang zijn voor een efficiënte en effectieve gasdetectie. Deze toepassingen zijn onder meer te vinden in de automobielindustrie, de lucht- en ruimtevaart, in wetenschappelijke en onderzoeksinstellingen en in medische, civiele en commerciële installaties met een hoog gebruik.

Sapphire jagers gered!

De mijnenjagers zijn op zoek naar saffieren. In deze aflevering gaan ze naar het zuidwesten van Madagascar, naar een van de weinige plaatsen ter wereld waar een enkele mijn saffieren in alle kleuren van de regenboog kan produceren.

Na het instorten van een muur is zuurstofgebrek het grootste gevaar waarmee zij te maken krijgen in deze gevaarlijke omgeving - tunnels die al enige tijd afgesloten zijn, lang en smal zijn en diep onder de grond gaan.

Helaas komt mijnwerker Fred zonder zuurstof te zitten terwijl hij de eerste modderige mijn inspecteert. Zijn Tetra 3 gasdetector slaat alarm, waardoor zijn vrienden hem snel en veilig kunnen bevrijden. Hoewel het team hier een budget heeft, is er één ding waar ze niet zonder kunnen: een levensreddende gasdetector!

Bekijk de video hier

Lees meer over de serie Mijnenjagers en bekijk andere afleveringen.

Lees meer over de Tetra 3 Gasdetector en andere interessante toepassingen zoals vulkaanonderzoek