Crowcon exposeerde op de World Hydrogen Summit & Exhibition 2022 van 9 tot 11 mei 2022 als onderdeel van het evenement dat bedoeld is om de ontwikkeling in de waterstofsector te bevorderen. De tentoonstelling vond plaats in Rotterdam en werd georganiseerd door de Sustainable Energy Council (SEC). Dit jaar was het de eerste keer dat Crowcon aanwezig was. We waren verheugd deel uit te maken van een gelegenheid die verbindingen en samenwerking bevordert tussen degenen die in de voorhoede van de zware industrie staan en die de waterstofsector vooruit stuwt.
Vertegenwoordigers van ons team ontmoetten diverse branchegenoten en presenteerden onze waterstofoplossingen voor gasdetectie. Onze MPS-sensor biedt een hogere norm voor de detectie van ontvlambare gassen dankzij zijn baanbrekende geavanceerde spectrometer voor moleculaire eigenschappen (MPS™) technologie die meer dan 15 verschillende ontvlambare gassen kan detecteren en nauwkeurig identificeren. Dit bleek een ideale oplossing voor waterstofdetectie, omdat waterstof eigenschappen heeft die een gemakkelijke ontsteking en een hogere verbrandingsintensiteit mogelijk maken dan die van benzine of diesel, en dus een reëel explosiegevaar vormt. Lees onze blog voor meer informatie.
Onze MPS-technologie had de belangstelling omdat deze geen kalibratie gedurende de hele levensduur van de sensor vereist, en ontvlambare gassen detecteert zonder het risico van vergiftiging of vals alarm, waardoor aanzienlijk wordt bespaard op de totale eigendomskosten en de interactie met eenheden wordt verminderd, wat uiteindelijk gemoedsrust en minder risico voor de operatoren oplevert.
De top heeft ons in staat gesteld de huidige toestand van de waterstofmarkt te begrijpen, met inbegrip van de belangrijkste spelers en lopende projecten, waardoor wij potentieel een beter inzicht hebben gekregen in onze productbehoeften om een belangrijke rol te kunnen spelen in de toekomst van de waterstofgasdetectie.
We kijken er naar uit om volgend jaar aanwezig te zijn!
Elektrochemische sensoren worden het meest gebruikt in de diffusiemodus, waarbij gas uit de omgeving door een gat in het oppervlak van de cel binnendringt. Sommige instrumenten gebruiken een pomp om lucht of gasmonsters naar de sensor te voeren. Over het gat is een PTFE-membraan aangebracht om te voorkomen dat water of olie de cel binnendringt. Het bereik en de gevoeligheid van de sensor kunnen worden gevarieerd door gaten van verschillende grootte te gebruiken. Grotere gaten geven een hogere gevoeligheid en resolutie, terwijl kleinere gaten de gevoeligheid en resolutie verminderen maar het bereik vergroten.
Voordelen
Elektrochemische sensoren hebben verschillende voordelen.
Kan specifiek zijn voor een bepaald gas of een bepaalde damp in het parts-per-million bereik. De mate van selectiviteit hangt echter af van het type sensor, het doelgas en de gasconcentratie waarvoor de sensor is ontworpen.
Hoge herhaalbaarheid en nauwkeurigheid. Eenmaal gekalibreerd naar een bekende concentratie, zal de sensor een nauwkeurige aflezing geven naar een doelgas die herhaalbaar is.
Niet gevoelig voor vergiftiging door andere gassen, waarbij de aanwezigheid van andere omgevingsdampen de levensduur van de sensor niet zal verkorten of bekorten.
Minder duur dan de meeste andere gasdetectietechnologieën, zoals IR of PID technologieën. Elektrochemische sensoren zijn ook economischer.
Problemen met kruisgevoeligheid
Kruisgevoeligheid Er is sprake van kruisgevoeligheid wanneer een ander gas dan het gas dat wordt bewaakt/gedetecteerd, de meting door een elektrochemische sensor kan beïnvloeden. Hierdoor reageert de elektrode in de sensor ook als het doelgas in werkelijkheid niet aanwezig is, of het veroorzaakt een anderszins onnauwkeurige uitlezing en/of alarm voor dat gas. Kruisgevoeligheid kan leiden tot verschillende soorten onnauwkeurige meetwaarden in elektrochemische gasdetectoren. Deze kunnen positief zijn (de aanwezigheid van een gas aangeven, ook al is het gas in werkelijkheid niet aanwezig, of een niveau van dat gas aangeven dat boven de werkelijke waarde ligt), negatief (een verminderde reactie op het doelgas, waarbij wordt gesuggereerd dat het gas afwezig is terwijl het wel aanwezig is, of een aflezing die suggereert dat de concentratie van het doelgas lager is dan het geval is), of het interfererende gas kan remming veroorzaken.
Factoren die de levensduur van elektrochemische sensoren beïnvloeden
Er zijn drie belangrijke factoren die de levensduur van de sensor beïnvloeden, waaronder temperatuur, blootstelling aan extreem hoge gasconcentraties en vochtigheid. Andere factoren zijn de sensorelektroden en extreme trillingen en mechanische schokken.
Extreme temperaturen kunnen de levensduur van de sensor beïnvloeden. De fabrikant zal een bedrijfstemperatuurbereik voor het instrument aangeven: meestal -30˚C tot +50˚C. Hoogwaardige sensoren zijn echter bestand tegen tijdelijke schommelingen buiten deze grenzen. Korte blootstelling (1-2 uur) aan 60-65˚C voor H2S of CO sensoren (bijvoorbeeld) is aanvaardbaar, maar herhaalde incidenten zullen resulteren in verdamping van de elektrolyt en verschuivingen in de basislijn (nul) aflezing en tragere reactie.
Blootstelling aan extreem hoge gasconcentraties kan ook de sensorprestaties in gevaar brengen. Elektrochemische sensoren worden doorgaans getest door blootstelling aan wel tienmaal hun ontwerpgrenswaarde. Sensoren die met hoogwaardig katalysatormateriaal zijn vervaardigd, moeten bestand zijn tegen dergelijke blootstellingen zonder veranderingen in de chemie of prestatieverlies op lange termijn. Sensoren met een lagere katalysatorbelasting kunnen schade oplopen.
De vochtigheid heeft de grootste invloed op de levensduur van de sensor. De ideale omgevingsconditie voor elektrochemische sensoren is 20˚Celsius en 60% RH (relatieve vochtigheid). Wanneer de omgevingsvochtigheid boven 60%RH stijgt, zal water in het elektrolyt worden geabsorbeerd, waardoor verdunning optreedt. In extreme gevallen kan het vochtgehalte 2-3 keer toenemen, wat kan resulteren in lekkage uit de sensorbehuizing, en vervolgens via de pennen. Onder 60%RH zal het water in het elektrolyt beginnen te dehydrateren. De responstijd kan aanzienlijk langer worden naarmate het elektrolyt of dehydratatie optreedt. Sensorelektroden kunnen in ongewone omstandigheden worden vergiftigd door storende gassen die aan de katalysator adsorberen of ermee reageren, waardoor bijproducten ontstaan die de katalysator remmen.
Extreme trillingen en mechanische schokken kunnen de sensoren ook beschadigen doordat de lasnaden die de platina elektroden, verbindingsstrips (of draden in sommige sensoren) en pennen met elkaar verbinden, breken.
"Normale" levensduur van elektrochemische sensor
Elektrochemische sensoren voor gewone gassen zoals koolmonoxide of waterstofsulfide hebben een operationele levensduur die gewoonlijk op 2-3 jaar wordt gesteld. Meer exotische gassensoren, zoals waterstoffluoride, hebben soms een levensduur van slechts 12-18 maanden. Onder ideale omstandigheden (stabiele temperatuur en vochtigheid in de buurt van 20˚C en 60%RH) zonder inwerking van verontreinigingen, is van elektrochemische sensoren bekend dat zij meer dan 4000 dagen (11 jaar) in bedrijf zijn. Periodieke blootstelling aan het doelgas beperkt de levensduur van deze kleine brandstofcellen niet: kwalitatief hoogwaardige sensoren hebben een grote hoeveelheid katalysatormateriaal en robuuste geleiders die niet uitgeput raken door de reactie.
Producten
Aangezien elektrochemische sensoren zuiniger zijn, hebben we een gamma van draagbare producten en vaste producten die dit type sensor gebruiken om gassen te detecteren.
Om meer te ontdekken, bezoek onze technische pagina voor meer informatie.
Pellistor-sensoren bestaan uit twee bij elkaar passende draadspoelen, elk ingebed in een keramische kraal. Stroom wordt door de spoelen geleid, waardoor de korrels worden verhit tot ongeveer 230˚C. De kraal wordt heet van de verbranding, wat resulteert in een temperatuurverschil tussen deze actieve en de andere "referentie "kraal. Dit veroorzaakt een verschil in weerstand, dat wordt gemeten; de hoeveelheid aanwezig gas is recht evenredig met de weerstandsverandering, zodat de gasconcentratie als een percentage van de onderste explosiegrens (% LEL*) nauwkeurig kan worden bepaald. Brandbaar gas verbrandt op de kraal en de extra warmte die vrijkomt, veroorzaakt een verhoging van de spoelweerstand die door het instrument wordt gemeten om de gasconcentratie aan te geven. Pellistor-sensoren worden veel gebruikt in de industrie, onder meer op booreilanden, in raffinaderijen en voor ondergrondse constructiedoeleinden, zoals mijnen en tunnels.
Voordelen van Pellistor-sensoren?
Pellistorsensoren zijn relatief goedkoop door de verschillen in technologieniveau in vergelijking met de meer complexe technologieën zoals IR-sensorenmaar het is mogelijk dat zij vaker moeten worden vervangen. Met een lineaire output die overeenkomt met de gasconcentratie, kunnen correctiefactoren worden gebruikt om de respons van pellistors op andere ontvlambare gassen bij benadering te berekenen, waardoor pellistors een goede keuze kunnen zijn wanneer er meerdere ontvlambare gassen en dampen aanwezig zijn.
Factoren die van invloed zijn op Pellistor Sensor levensduur
De twee belangrijkste factoren die de levensduur van de sensor verkorten, zijn blootstelling aan hoge gasconcentraties en vergiftiging of remming van de sensor. Extreme mechanische schokken of trillingen kunnen ook de levensduur van de sensor beïnvloeden.
De capaciteit van het katalysatoroppervlak om het gas te oxideren vermindert wanneer het vergiftigd of geremd is. Sensorlevensduur tot tien jaar is bekend in sommige toepassingen waar geen remmende of vergiftigende verbindingen aanwezig zijn. Pellistors met een hoger vermogen hebben grotere korrels, dus meer katalysator, en die grotere katalytische activiteit zorgt voor minder kwetsbaarheid voor vergiftiging. Poreuzere korrels bieden gemakkelijker toegang van het gas tot meer katalysator, waardoor een grotere katalytische activiteit van een oppervlaktevolume in plaats van alleen een oppervlakte mogelijk is. Vakkundig initieel ontwerp en gesofisticeerde fabricageprocessen zorgen voor een maximale porositeit van de korrels.
De sterkte van de kraal is ook van groot belang omdat blootstelling aan hoge gasconcentraties (>100% LEL) de integriteit van de sensor in gevaar kan brengen en barsten kan veroorzaken. De prestaties worden beïnvloed en er ontstaan vaak afwijkingen in het nul/basislijnsignaal. Onvolledige verbranding leidt tot koolstofafzetting op de kraal: de koolstof "groeit" in de poriën en veroorzaakt mechanische schade of zit gewoon in de weg van gas dat de pellistor bereikt. De koolstof kan echter na verloop van tijd worden weggebrand om de katalytische plaatsen weer vrij te geven.
Extreme mechanische schokken of trillingen kunnen in zeldzame gevallen een breuk in de pellistorspoelen veroorzaken. Dit probleem doet zich vaker voor bij draagbare dan bij vast opgestelde gasdetectoren, omdat de kans groter is dat ze vallen en omdat de pellistors die worden gebruikt een lager stroomverbruik hebben (om de levensduur van de batterij te maximaliseren) en dus dunnere spoelen van dunner draad gebruiken.
Wat gebeurt er als een Pellistor vergiftigd wordt?
Een vergiftigde pellistor blijft elektrisch operationeel, maar reageert mogelijk niet op gas, aangezien hij geen output produceert wanneer hij aan ontvlambaar gas wordt blootgesteld. Dit betekent dat een detector niet in alarm gaat, waardoor de indruk wordt gewekt dat de omgeving veilig is.
Verbindingen die silicium, lood, zwavel en fosfaten bevatten in slechts enkele delen per miljoen (ppm) kunnen de prestaties van pellistors aantasten. Of het nu gaat om iets in uw algemene werkomgeving of iets onschuldigs als schoonmaakgerei of handcrème, als u het in de buurt van een pellistor brengt, kan dit betekenen dat u de effectiviteit van uw sensor in gevaar brengt zonder dat u het beseft.
Waarom zijn siliconen slecht?
Siliconen hebben hun deugden, maar ze komen misschien vaker voor dan u eerst dacht. Enkele voorbeelden zijn afdichtingsmiddelen, kleefstoffen, smeermiddelen, en thermische en elektrische isolatie. Siliconen kunnen een sensor op een pellistor bij uiterst lage niveaus vergiftigen, omdat zij cumulatief een beetje per keer werken.
Producten
Onze draagbare producten maken allemaal gebruik van pellistor-bolletjes met een laag stroomverbruik. Dit verlengt de levensduur van de batterijen, maar kan ze vatbaar maken voor vergiftiging. Daarom bieden wij alternatieven die niet vergiftigen, zoals de IR- en MPS-sensoren. Onze vaste producten gebruiken een poreuze hoogenergetische vaste pellistor.
Om meer te ontdekken, bezoek onze technische pagina voor meer informatie.
Gasdetectoren worden op grote schaal gebruikt in tal van industrieën (zoals waterbehandeling, raffinage, petrochemie, staalindustrie en bouwnijverheid, om er maar enkele te noemen) om personeel en apparatuur te beschermen tegen gevaarlijke gassen en de effecten daarvan. Gebruikers van draagbare en vaste apparaten zijn bekend met de potentieel aanzienlijke kosten om hun instrumenten gedurende hun operationele levensduur veilig te laten werken. Gassensoren worden geacht een meting te verrichten van de concentratie van een analyt van belang, zoals CO (koolmonoxide), CO2 (kooldioxide), of NOx (stikstofoxide). Er zijn twee gassensoren die het meest worden gebruikt in industriële toepassingen: elektrochemische voor het meten van toxische gassen en zuurstof, en pellistors (of katalytische bolletjes) voor brandbare gassen. De laatste jaren is de invoering van zowel zuurstof en MPS (Molecular Property Spectrometer) sensoren de veiligheid verbeterd.
Hoe weet ik wanneer mijn sensor defect is?
In de afgelopen decennia zijn verschillende octrooien en technieken toegepast op gasdetectoren die beweren te kunnen bepalen wanneer een elektrochemische sensor is uitgevallen. De meeste van deze technieken leiden echter alleen af dat de sensor werkt door een of andere vorm van stimulatie van de elektrode en kunnen een vals gevoel van veiligheid geven. De enige zekere methode om aan te tonen dat een sensor werkt, is testgas toe te dienen en de respons te meten: een bumptest of volledige ijking.
Elektrochemische sensor
Elektrochemische sensoren worden het meest gebruikt in de diffusiemodus, waarbij gas uit de omgeving door een gat in het oppervlak van de cel binnendringt. Sommige instrumenten gebruiken een pomp om lucht of gasmonsters naar de sensor te voeren. Over het gat is een PTFE-membraan aangebracht om te voorkomen dat water of olie de cel binnendringt. Het bereik en de gevoeligheid van de sensor kunnen worden gevarieerd door gaten van verschillende grootte te gebruiken. Grotere gaten geven een hogere gevoeligheid en resolutie, terwijl kleinere gaten de gevoeligheid en resolutie verminderen maar het bereik vergroten.
Factoren die de levensduur van elektrochemische sensoren beïnvloeden
Er zijn drie belangrijke factoren die de levensduur van de sensor beïnvloeden: temperatuur, blootstelling aan extreem hoge gasconcentraties en vochtigheid. Andere factoren zijn de sensorelektroden en extreme trillingen en mechanische schokken.
Extreme temperaturen kunnen de levensduur van de sensor beïnvloeden. De fabrikant zal een bedrijfstemperatuurbereik voor het instrument aangeven: meestal -30˚C tot +50˚C. Hoogwaardige sensoren zijn echter bestand tegen tijdelijke schommelingen buiten deze grenzen. Korte blootstelling (1-2 uur) aan 60-65˚C voor H2S of CO sensoren (bijvoorbeeld) is aanvaardbaar, maar herhaalde incidenten zullen resulteren in verdamping van de elektrolyt en verschuivingen in de basislijn (nul) aflezing en tragere reactie.
Blootstelling aan extreem hoge gasconcentraties kan ook de sensorprestaties in gevaar brengen. Elektrochemische sensoren worden doorgaans getest door blootstelling aan wel tienmaal hun ontwerpgrenswaarde. Sensoren die met hoogwaardig katalysatormateriaal zijn vervaardigd, moeten bestand zijn tegen dergelijke blootstellingen zonder veranderingen in de chemie of prestatieverlies op lange termijn. Sensoren met een lagere katalysatorbelasting kunnen schade oplopen.
De vochtigheid heeft de grootste invloed op de levensduur van de sensor. De ideale omgevingsconditie voor elektrochemische sensoren is 20˚Celsius en 60% RH (relatieve vochtigheid). Wanneer de omgevingsvochtigheid boven 60%RH stijgt, zal water in het elektrolyt worden geabsorbeerd, waardoor verdunning optreedt. In extreme gevallen kan het vochtgehalte 2-3 keer toenemen, wat kan resulteren in lekkage uit de sensorbehuizing, en vervolgens via de pennen. Onder 60%RH zal het water in het elektrolyt beginnen te dehydrateren. De responstijd kan aanzienlijk langer worden naarmate het elektrolyt of dehydratatie optreedt. Sensorelektroden kunnen in ongewone omstandigheden worden vergiftigd door storende gassen die aan de katalysator adsorberen of ermee reageren, waardoor bijproducten ontstaan die de katalysator remmen.
Extreme trillingen en mechanische schokken kunnen de sensoren ook beschadigen doordat de lasnaden die de platina elektroden, verbindingsstrips (of draden in sommige sensoren) en pennen met elkaar verbinden, breken.
"Normale" levensduur van elektrochemische sensor
Elektrochemische sensoren voor gewone gassen zoals koolmonoxide of waterstofsulfide hebben een levensduur die gewoonlijk op 2-3 jaar wordt gesteld. Meer exotische gassensoren, zoals waterstoffluoride, hebben soms een levensduur van slechts 12-18 maanden. Onder ideale omstandigheden (stabiele temperatuur en vochtigheid in de buurt van 20˚C en 60%RH) zonder inwerking van verontreinigingen, is van elektrochemische sensoren bekend dat zij meer dan 4000 dagen (11 jaar) in bedrijf zijn. Periodieke blootstelling aan het doelgas beperkt de levensduur van deze kleine brandstofcellen niet: kwalitatief hoogwaardige sensoren hebben een grote hoeveelheid katalysatormateriaal en robuuste geleiders die niet uitgeput raken door de reactie.
Pellistor Sensor
Pellistor-sensoren bestaan uit twee bij elkaar passende draadspoelen, elk ingebed in een keramische kraal. Stroom wordt door de spoelen geleid, waardoor de korrels worden verhit tot ongeveer 500˚C. Brandbaar gas verbrandt op de kraal en de extra opgewekte warmte veroorzaakt een verhoging van de spoelweerstand die door het instrument wordt gemeten om de gasconcentratie aan te geven.
Factoren die de levensduur van de Pellistor-sensor beïnvloeden
De twee belangrijkste factoren die van invloed zijn op de levensduur van de sensor zijn blootstelling aan hoge gasconcentraties en het inbranden of blokkeren van de sensor. Extreme mechanische schokken of trillingen kunnen ook de levensduur van de sensor beïnvloeden. De capaciteit van het katalysatoroppervlak om het gas te oxideren vermindert wanneer het vergiftigd of geremd is. Een sensorlevensduur van meer dan tien jaar is gebruikelijk in toepassingen waar geen remmende of vergiftigende verbindingen aanwezig zijn. Pellistors met een hoger vermogen hebben een grotere katalytische activiteit en zijn minder gevoelig voor vergiftiging. Poreuzere korrels hebben ook een grotere katalytische activiteit naarmate hun oppervlaktevolume toeneemt. Vakkundig initieel ontwerp en gesofisticeerde fabricageprocessen zorgen voor een maximale porositeit van de korrels. Blootstelling aan hoge gasconcentraties (>100%LEL) kan ook de prestaties van de sensor aantasten en een afwijking in het nul/basislijnsignaal veroorzaken. Onvolledige verbranding leidt tot koolstofafzetting op de kraal: de koolstof "groeit" in de poriën en veroorzaakt mechanische schade. De koolstof kan er echter na verloop van tijd worden afgebrand, zodat de katalytische plaatsen weer vrijkomen. Extreme mechanische schokken of trillingen kunnen in zeldzame gevallen ook een breuk in de pellistorspoelen veroorzaken. Dit probleem doet zich vaker voor bij draagbare dan bij vaste gasdetectoren, omdat de kans groter is dat ze vallen en omdat de gebruikte pellistors een lager stroomverbruik hebben (om de levensduur van de batterij te maximaliseren) en dus dunnere spoelen van dunner draad gebruiken.
Hoe weet ik wanneer mijn sensor defect is?
Een pellistor die vergiftigd is, blijft elektrisch operationeel maar reageert mogelijk niet op gas. De gasdetector en het controlesysteem kunnen dus in een gezonde toestand lijken te verkeren, maar een brandbaar gaslek kan niet worden gedetecteerd.
Zuurstofsensor
Onze nieuwe loodvrije zuurstofsensor met lange levensduur heeft geen samengeperste strengen lood waar het elektrolyt doorheen moet dringen, waardoor een dik elektrolyt kan worden gebruikt, wat betekent: geen lekken, geen corrosie door lekken, en een grotere veiligheid. De extra robuustheid van deze sensor stelt ons in staat vol vertrouwen een garantie van 5 jaar te bieden voor extra gemoedsrust.
Oxygen-sensoren met lange levensduur hebben een lange levensduur van 5 jaar, met minder uitvaltijd, lagere eigendomskosten en minder impact op het milieu. Ze meten nauwkeurig zuurstof over een breed bereik van concentraties van 0 tot 30% volume en zijn de volgende generatie O2-gasdetectie.
MPS-sensor
MPS sensor biedt een geavanceerde technologie die de noodzaak tot kalibreren wegneemt en een 'True LEL (lower explosive limit)' oplevert voor het aflezen van vijftien brandbare gassen, maar kan alle brandbare gassen in een omgeving met meerdere soorten detecteren, wat resulteert in lagere lopende onderhoudskosten en minder interactie met het toestel. Dit vermindert het risico voor het personeel en voorkomt kostbare uitvaltijd. De MPS-sensor is ook immuun voor sensorvergiftiging.
Sensorstoringen door verontreiniging kunnen een frustrerende en dure ervaring zijn. De technologie in de MPS™-sensorwordt niet beïnvloed door verontreinigingen in de omgeving. Processen met verontreinigingen hebben nu toegang tot een oplossing die betrouwbaar werkt met een fail safe ontwerp om de operator te waarschuwen en gemoedsrust te bieden voor personeel en activa in een gevaarlijke omgeving. Het is nu mogelijk om meerdere brandbare gassen te detecteren, zelfs in ruwe omgevingen, met slechts één sensor die niet gekalibreerd hoeft te worden en een verwachte levensduur van ten minste 5 jaar heeft.
Sensoren spelen een sleutelrol bij de bewaking van ontvlambare gassen en dampen. Milieu, responstijd en temperatuurbereik zijn slechts enkele van de zaken waarmee rekening moet worden gehouden wanneer moet worden beslist welke technologie het beste is.
In deze blog belichten we de verschillen tussen pellistor (katalytische) sensoren en infrarood (IR) sensoren, waarom er voor- en nadelen zijn aan beide technologieën, en hoe u weet welke het best geschikt is voor verschillende omgevingen.
Pellistor sensor
Een pellistor gassensor is een apparaat dat wordt gebruikt om brandbare gassen of dampen die binnen het explosieve bereik vallen te detecteren om te waarschuwen voor een stijgend gasniveau. De sensor is een spoel van platina draad waarin een katalysator is aangebracht die een kleine actieve kraal vormt die de temperatuur verlaagt waarbij gas rondom de kraal ontbrandt. Wanneer een brandbaar gas aanwezig is, stijgt de temperatuur en de weerstand van de kraal ten opzichte van de weerstand van de inerte referentiekraal. Het verschil in weerstand kan worden gemeten, waardoor het aanwezige gas kan worden gemeten. Vanwege de katalysator en de korrels wordt een pellistor-sensor ook wel een katalytische of katalytische kralensensor genoemd.
De pellistorsensoren werden oorspronkelijk in de jaren 1960 ontworpen door de Britse wetenschapper en uitvinder Alan Baker, als oplossing voor de lang aanslepende technieken van de vlamveiligheidslamp en de kanarie. Meer recentelijk worden de apparaten gebruikt in industriële en ondergrondse toepassingen zoals mijnen of tunnelbouw, olieraffinaderijen en booreilanden.
Pellistorsensoren zijn relatief goedkoper door verschillen in technologieniveau in vergelijking met IR-sensoren, maar zij moeten wellicht vaker worden vervangen.
Met een lineaire output die overeenkomt met de gasconcentratie, kunnen correctiefactoren worden gebruikt om de respons van pellistors op andere ontvlambare gassen bij benadering te berekenen, waardoor pellistors een goede keuze kunnen zijn wanneer er meerdere ontvlambare dampen aanwezig zijn.
Niet alleen dit, maar pellistors in vaste detectoren met mV-bruguitgangen zoals de Xgard type 3 zijn zeer geschikt voor moeilijk bereikbare plaatsen, aangezien kalibratie-aanpassingen kunnen plaatsvinden op het lokale bedieningspaneel.
Anderzijds hebben pellistors het moeilijk in omgevingen met weinig of geen zuurstof, aangezien voor het verbrandingsproces waarbij ze werken, zuurstof nodig is. Daarom bevatten instrumenten voor besloten ruimten met katalytische LEL-sensoren van het pellistortype vaak een sensor voor het meten van zuurstof.
In omgevingen waar verbindingen silicium, lood, zwavel en fosfaten bevatten, is de sensor gevoelig voor vergiftiging (onomkeerbaar verlies van gevoeligheid) of remming (omkeerbaar verlies van gevoeligheid), wat een gevaar kan betekenen voor mensen op de werkplek.
Bij blootstelling aan hoge gasconcentraties kunnen pellistorsensoren beschadigd raken. In dergelijke situaties zijn pellistors niet "fail safe", wat betekent dat er geen melding wordt gegeven wanneer een storing in het instrument wordt gedetecteerd. Een storing kan alleen worden vastgesteld door vóór elk gebruik een bumptest uit te voeren om er zeker van te zijn dat de prestaties niet worden aangetast.
IR-sensor
Infraroodsensortechnologie is gebaseerd op het principe dat infrarood (IR) licht met een bepaalde golflengte door het doelgas wordt geabsorbeerd. Gewoonlijk zijn er twee zenders in een sensor die IR-lichtstralen genereren: een meetbundel met een golflengte die door het doelgas wordt geabsorbeerd, en een referentiebundel die niet wordt geabsorbeerd. Elke bundel heeft een gelijke intensiteit en wordt door een spiegel in de sensor afgebogen op een foto-ontvanger. Het resulterende verschil in intensiteit tussen de referentie- en de meetbundel in aanwezigheid van het doelgas wordt gebruikt om de concentratie van het aanwezige gas te meten.
In veel gevallen kan infrarood-sensortechnologie (IR) een aantal voordelen bieden ten opzichte van pellistors of betrouwbaarder zijn in gebieden waar de prestaties van op pellistors gebaseerde sensoren kunnen worden aangetast, zoals zuurstofarme en inerte omgevingen. Alleen de infraroodstraal heeft een wisselwerking met de omringende gasmoleculen, waardoor de sensor het voordeel heeft dat hij niet wordt blootgesteld aan het gevaar van vergiftiging of remming.
IR-technologie biedt fail-safe testen. Dit betekent dat als de infraroodstraal defect zou raken, de gebruiker daarvan op de hoogte wordt gebracht.
Gas-Pro TK gebruikt een dubbele IR-sensor - de beste technologie voor de specialistische omgevingen waar standaard gasdetectors gewoon niet werken, of het nu gaat om het doorspoelen van tanks of het vrijmaken van gassen.
Een voorbeeld van een van onze op IR gebaseerde detectoren is de Crowcon Gas-Pro IR, ideaal voor de olie- en gasindustrie, die methaan, pentaan of propaan kan detecteren in potentieel explosieve, zuurstofarme omgevingen waar pellistor sensoren het moeilijk hebben. We gebruiken ook een dual range %LEL- en %Volume-sensor in onze Gas-Pro TK, die geschikt is om te meten en om te schakelen tussen beide metingen, zodat hij altijd veilig op de juiste parameter werkt.
IR-sensoren zijn echter niet allemaal perfect, aangezien zij slechts een lineaire output op het doelgas hebben; de respons van een IR-sensor op andere ontvlambare dampen dan het doelgas zal niet-lineair zijn.
Zoals pellistors gevoelig zijn voor vergiftiging, zijn IR-sensors gevoelig voor zware mechanische en thermische schokken en worden zij ook sterk beïnvloed door grove drukveranderingen. Bovendien kunnen infraroodsensoren niet worden gebruikt voor de detectie van waterstofgas, en daarom wordt voorgesteld in dit geval pellistors of elektromechanische sensoren te gebruiken.
Het belangrijkste doel voor de veiligheid is de beste detectietechnologie te kiezen om de gevaren op de werkplek tot een minimum te beperken. Wij hopen dat wij, door duidelijk de verschillen tussen deze twee sensoren aan te geven, het bewustzijn kunnen vergroten over hoe diverse industriële en gevaarlijke omgevingen veilig kunnen blijven.
Voor meer informatie over pellistor- en IR-sensoren kunt u onze whitepaper downloaden, die illustraties en diagrammen bevat om u te helpen de beste technologie voor uw toepassing te bepalen.
Door de extreme hitte in het Midden-Oosten, die in de zomer kan oplopen tot 50°C, is de behoefte aan betrouwbare gasdetectie van cruciaal belang. In deze blog richten we ons op de noodzaak van detectie van waterstofsulfide (H2S) - een uitdaging die al lang speelt in de gasdetectie-industrie in het Midden-Oosten.
Door een nieuwe truc te combineren met oude technologie hebben we het antwoord op betrouwbare gasdetectie voor omgevingen in het harde klimaat van het Midden-Oosten. Onze nieuweH2S-sensorvoor hoge temperatuur (HT) voor XgardIQ is opnieuw bekeken en verbeterd door ons team van Crowcon-deskundigen door een combinatie van twee ingenieuze aanpassingen aan het oorspronkelijke ontwerp.
In traditioneleH2S-sensorenis de detectie gebaseerd op elektrochemische technologie, waarbij elektroden worden gebruikt om veranderingen in een elektrolyt te detecteren die door de aanwezigheid van het doelgas worden geïnduceerd. Hoge temperaturen in combinatie met een lage vochtigheidsgraad leiden echter tot uitdroging van de elektrolyt, waardoor de sensorprestaties afnemen en de sensor regelmatig moet worden vervangen; dit betekent hoge vervangingskosten, tijd en inspanningen.
Wat de nieuwe sensor zo geavanceerd maakt ten opzichte van zijn voorganger, is zijn vermogen om het vochtgehalte in de sensor vast te houden, zodat verdamping zelfs in een klimaat met hoge temperaturen wordt voorkomen. De vernieuwde sensor is gebaseerd op elektrolytische gel, die zodanig is aangepast dat hij hygroscopischer is en uitdroging langer wordt voorkomen.
Bovendien is de porie in de sensorbehuizing verkleind, waardoor het vocht niet kan ontsnappen. Deze grafiek geeft gewichtsverlies aan, wat een indicatie is voor vochtverlies. Bij opslag bij 55°C of 65°C gedurende een jaar gaat slechts 3% van het gewicht verloren. Een andere typische sensor zou in 100 dagen onder dezelfde omstandigheden 50% van zijn gewicht verliezen.
Voor optimale lekdetectie beschikt onze opmerkelijke nieuwe sensor ook over een optionele sensorbehuizing op afstand, terwijl het beeldscherm en de drukknopbediening van de zender zo zijn geplaatst dat ze veilig en gemakkelijk toegankelijk zijn voor operatoren tot op een afstand van 15 meter.
De resultaten van onze nieuwe HTH2S-sensorvoor XgardIQ spreken voor zich, met een bedrijfsomgeving tot 70°C bij 0-95%rh, evenals een reactietijd van 0-200ppm en T90 van minder dan 30 seconden. In tegenstelling tot andere sensoren voor het detecteren vanH2Sheeft deze sensor een verwachte levensduur van meer dan 24 maanden, zelfs in zware klimaten zoals het Midden-Oosten.
Het antwoord op de gasdetectie-uitdagingen van het Midden-Oosten ligt in de handen van onze nieuwe sensor, die de gebruikers kosteneffectieve en betrouwbare prestaties biedt.
Klik hier voor meer informatie over de Crowcon HT H2S sensorof.
Als iets niet meer werkt, word je zelden gewaarschuwd. Wanneer was de laatste keer dat u een schakelaar omdraaide en uw lamp het vervolgens begaf? Of heeft u deze winter een koude, ijzige ochtend gehad waarop uw auto gewoon niet wilde starten?
Onlangs hebben we een reeks artikelen gepubliceerd die de "Zeven Dodelijke Zonden van Gasdetectie" worden genoemd. Door de meest voorkomende oorzaken en gevolgen van elke "zonde" te belichten, wilden we managers en werknemers meer bewust maken van wat volgens ons de zeven hoofdzonden van gasdetectie zijn, hoe ze te vermijden en levens te redden. Om dezelfde reden delen we ze als onze blogberichten voor de komende zeven weken.
Na onlangs onze video over pellistors en hun werking te hebben gedeeld, leek het ons zinvol om ook onze video over PID (foto-ionisatiedetectie) te plaatsen. Dit is de technologie bij uitstek voor het bewaken van de blootstelling aan toxische niveaus van een andere groep belangrijke gassen - vluchtige organische stoffen (VOC's).
Pellistor-gassensoren (of katalytische kraalgassensoren) zijn sinds de jaren '60 de voornaamste technologie voor de detectie van brandbare gassen. Ondanks het feit dat we een aantal kwesties in verband met de detectie van brandbare gassen en VOC hebben besproken, hebben we nog niet bekeken hoe pellistors werken. Om dit te compenseren, voegen wij een video-uitleg bij, die u hopelijk zult downloaden en gebruiken als onderdeel van een opleiding die u geeft
Een pellistor is gebaseerd op een Wheatstone-brugschakeling, en omvat twee "kralen", die beide platina spoelen omsluiten. Een van de parels (de "actieve" parel) wordt behandeld met een katalysator, die de temperatuur verlaagt waarbij het gas rondom de parel ontbrandt. Deze kraal wordt heet van de verbranding, waardoor een temperatuurverschil ontstaat tussen deze actieve kraal en de andere "referentie"-kraal. Dit veroorzaakt een verschil in weerstand, dat wordt gemeten; de hoeveelheid aanwezig gas is er recht evenredig mee, zodat de gasconcentratie als percentage van de onderste explosiegrens (%LEL*) nauwkeurig kan worden bepaald.
De hete kraal en het elektrische circuit bevinden zich in een vlambestendige sensorbehuizing, achter de gesinterde metalen vlamdover (of sinter) waar het gas doorheen stroomt. Opgesloten in deze sensorbehuizing, die een inwendige temperatuur van 500°C handhaaft, kan een gecontroleerde verbranding plaatsvinden, geïsoleerd van de buitenomgeving. Bij hoge gasconcentraties kan het verbrandingsproces onvolledig zijn, wat resulteert in een roetlaag op de actieve kraal. Dit zal de prestaties geheel of gedeeltelijk nadelig beïnvloeden. Voorzichtigheid is geboden in omgevingen waar gasconcentraties van meer dan 70% LEL kunnen voorkomen.
Om de beste ervaringen te bieden, gebruiken we technologieën zoals cookies om apparaatinformatie op te slaan en/of te openen. Door toestemming te geven voor deze technologieën kunnen we gegevens zoals surfgedrag of unieke ID's op deze site verwerken. Als u geen toestemming geeft of uw toestemming intrekt, kan dit negatieve gevolgen hebben voor bepaalde functies en kenmerken.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel om het gebruik van een specifieke uitdrukkelijk door de abonnee of gebruiker gevraagde dienst mogelijk te maken, of met als enig doel de uitvoering van de verzending van een communicatie via een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel om voorkeuren op te slaan die niet zijn aangevraagd door de abonnee of gebruiker.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor statistische doeleinden.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder een dagvaarding, vrijwillige medewerking van uw internetprovider of aanvullende gegevens van een derde partij kan de informatie die voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald, gewoonlijk niet worden gebruikt om u te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen aan te maken voor het verzenden van reclame of om de gebruiker te volgen op een website of op verschillende websites voor vergelijkbare marketingdoeleinden.
of.
