Gaz balonowy to mieszanina helu i powietrza. Gaz balonowy jest bezpieczny, jeżeli jest używany prawidłowo, ale nigdy nie należy świadomie wdychać gazu, ponieważ jest on środkiem duszącym i może powodować komplikacje zdrowotne. Podobnie jak inne środki duszące, hel zawarty w gazie balonowym zajmuje część objętości zajmowanej normalnie przez powietrze, uniemożliwiając jego wykorzystanie do podtrzymania pożaru lub funkcjonowania organizmu.

Istnieją inne środki duszące wykorzystywane w zastosowaniach przemysłowych. Na przykład, użycie azotu stało się niemal niezbędne w wielu przemysłowych procesach produkcyjnych i transportowych. Chociaż zastosowania azotu są liczne, należy postępować z nim zgodnie z przepisami bezpieczeństwa przemysłowego. Azot powinien być traktowany jako potencjalne zagrożenie bezpieczeństwa niezależnie od skali procesu przemysłowego, w którym jest stosowany. Dwutlenek węgla jest powszechnie stosowany jako środek duszący, zwłaszcza w systemach przeciwpożarowych i niektórych gaśnicach. Podobnie, hel jest niepalny, nietoksyczny i nie reaguje z innymi pierwiastkami w normalnych warunkach. Jednak wiedza o tym, jak właściwie obchodzić się z helem jest niezbędna, ponieważ niezrozumienie może prowadzić do błędów w ocenie, które mogą doprowadzić do sytuacji śmiertelnej, ponieważ hel jest używany w wielu codziennych sytuacjach. Podobnie jak w przypadku wszystkich gazów, właściwa opieka i obsługa pojemników z helem ma kluczowe znaczenie.

Jakie są zagrożenia?

Kiedy wdychamy hel świadomie lub nieświadomie wypiera on powietrze, które jest częściowo tlenem. Oznacza to, że podczas wdychania, tlen, który normalnie byłby obecny w płucach został zastąpiony helem. Ponieważ tlen odgrywa rolę w wielu funkcjach twojego ciała, w tym myślenia i poruszania się, zbyt duże wypieranie stanowi zagrożenie dla zdrowia. Zazwyczaj wdychanie niewielkiej ilości helu ma wpływ na głos, jednak może również powodować zawroty głowy i zawsze istnieje możliwość wystąpienia innych skutków, w tym nudności, światłowstrętu i/lub chwilowej utraty przytomności - wszystkie skutki niedoboru tlenu.

• Jak większość substancji duszących, gaz azotowy, podobnie jak gaz helowy, jest bezbarwny i bezwonny. W przypadku braku urządzeń wykrywających azot, ryzyko narażenia pracowników przemysłowych na niebezpieczne stężenie azotu jest znacznie wyższe. Ponadto, podczas gdy hel ze względu na swoją małą gęstość często unosi się poza obszar pracy, azot pozostaje, rozprzestrzeniając się od miejsca wycieku i nie rozpraszając się szybko. Z tego względu systemy działające na azocie, w których dochodzi do niewykrytych wycieków, stanowią poważne zagrożenie dla przepisów bezpieczeństwa. Wytyczne dotyczące profilaktyki w zakresie medycyny pracy próbują zaradzić temu zwiększonemu ryzyku, stosując dodatkowe kontrole bezpieczeństwa sprzętu. Problemem jest niskie stężenie tlenu, które dotyka personel. Początkowo objawy obejmują łagodną duszność i kaszel, zawroty głowy i być może niepokój, a następnie szybki oddech, ból w klatce piersiowej i dezorientację, przy czym długotrwałe wdychanie powoduje wysokie ciśnienie krwi, skurcz oskrzeli i obrzęk płuc.
• Hel może wywołać dokładnie te same objawy, jeśli jest zamknięty w objętości i nie może się wydostać. I w każdym przypadku całkowite zastąpienie powietrza gazem duszącym powoduje gwałtowny knockdown, w którym osoba po prostu upada tam, gdzie stoi, powodując różne obrażenia.

Najlepsze praktyki w zakresie bezpieczeństwa gazu balonowego

Zgodnie z OSHA Zgodnie z wytycznymi OSHA, obowiązkowe badania są wymagane dla zamkniętych przestrzeni przemysłowych, a odpowiedzialność za nie spoczywa na wszystkich pracodawcach. Pobieranie próbek powietrza atmosferycznego w tych przestrzeniach pomoże określić jego przydatność do oddychania. Testy, które należy przeprowadzić na pobranym powietrzu, obejmują przede wszystkim stężenie tlenu, ale także obecność gazów palnych i testy na obecność toksycznych oparów w celu zidentyfikowania nagromadzenia tych gazów.

Bez względu na czas pobytu, OSHA wymaga od wszystkich pracodawców zapewnienia osoby towarzyszącej na zewnątrz przestrzeni wymagającej zezwolenia w czasie, gdy personel pracuje wewnątrz. Osoba ta jest zobowiązana do ciągłego monitorowania warunków gazowych panujących w przestrzeni i wezwania ratowników, jeśli pracownik znajdujący się w zamkniętej przestrzeni przestanie reagować. Należy pamiętać, że osoba ta nie może w żadnym momencie próbować wejść do niebezpiecznej przestrzeni, aby przeprowadzić akcję ratunkową bez pomocy.

W obszarach o ograniczonym dostępie wymuszony ciąg powietrza znacznie zmniejszy nagromadzenie helu, azotu lub innego gazu duszącego i ograniczy szanse na śmiertelne narażenie. Chociaż strategia ta może być stosowana w obszarach o niskim ryzyku wycieku azotu, pracownikom nie wolno wchodzić do środowiska czystego azotu bez użycia odpowiedniego sprzętu oddechowego. W takich przypadkach personel musi używać odpowiedniego sprzętu ze sztucznym doprowadzeniem powietrza.