Opis

Bezbarwny i bezwonny metan (CH4), jest gazem palnym i pochodzi z procesu beztlenowej fermentacji materiału organicznego. W zależności od sposobu przechowywania i zagospodarowania obornika, który przez długi czas ulega rozkładowi beztlenowemu, stężenia wytwarzanych przez niego gazów są różne. Słabo wentylowane pomieszczenia i wyższe temperatury mogą zwiększyć ilość emitowanego metanu. W przypadku braku przepływu powietrza, jak np. w zadaszonych budynkach i stodołach, metan może się nagromadzić, uwięzić i spowodować wybuch. Jeśli jednak jest on bezpiecznie przechowywany, może być stosowany jako paliwo do sprzętu rolniczego i silników. 

Siarkowodór (H2S), który występuje w wielu procesach rolniczych związanych z produkcją i zużyciem biogazu, stanowi zagrożenie, ponieważ uniemożliwia doprowadzenie tlenu do ważnych dla życia organów i tkanek organizmu. Ten chemiczny środek duszący pochodzi z beztlenowego rozkładu materiałów organicznych, takich jak obornik, i jest dobrze znany ze swojego zapachu zgniłych jaj. Jednak wyższe stężenia tego gazu utrudniają działanie zmysłu węchu, przez co staje się on niewykrywalny dla ludzkich zmysłów i zwiększa zagrożenie. 

Amoniak (NH3) , znajduje się w odpadach zwierzęcych i może być rozprowadzany i emitowany dalej poprzez rozrzucanie gnojowicy na gruntach rolnych i rolniczych. Jest to charakterystyczny bezbarwny gaz o ostrym zapachu, który technicznie powstaje w wyniku rozkładu związków azotu w odpadach zwierzęcych. Jest szkodliwy dla zdrowia ludzi i dobrostanu zwierząt, ponieważ może powodować choroby układu oddechowego u zwierząt gospodarskich, a także podrażnienie oczu, ślepotę, uszkodzenie płuc, obok uszkodzenia nosa i gardła, a nawet śmierć u ludzi. Słaba wentylacja zwiększa szkody spowodowane przez ten gaz. 

Dwutlenek węgla jest naturalnie wytwarzany w atmosferze, jednak jego poziom niebezpiecznie wzrasta w wyniku procesów rolniczych. CO2, który jest bezbarwny i bezwonny, jest emitowany przez sprzęt rolniczy, produkcję roślinną i zwierzęcą oraz inne procesy rolnicze. CO2 może gromadzić się w pewnych miejscach, takich jak zbiorniki na odpady i silosy, powodując wypieranie tlenu z powietrza i zwiększając ryzyko uduszenia się zwierząt i ludzi. Szczególnie niebezpieczne są szczelnie zamknięte silosy, zbiorniki na odpady i magazyny zboża, ponieważ może się w nich gromadzić CO2, co sprawia, że bez zewnętrznego dopływu powietrza nie nadają się one do przebywania w nich ludzi.

Dwutlenek azotu (NO2), należący do wysoce reaktywnej grupy podtlenków azotu, może w najgorszym przypadku spowodować nagłą śmierć po spożyciu, nawet przy krótkotrwałym narażeniu. Gaz ten powoduje uduszenie i jest emitowany z silosów w wyniku określonych reakcji chemicznych zachodzących w materiale roślinnym. Rozpoznawalny jest po zapachu przypominającym bielmo i ma tendencję do tworzenia czerwono-brązowej mgiełki. Ponieważ gromadzi się nad niektórymi powierzchniami, może przedostawać się przez zsypy silosowe na tereny, na których przebywają zwierzęta gospodarskie, i dlatego stanowi realne zagrożenie dla ludzi i zwierząt znajdujących się w pobliżu. Może również wpływać na czynność płuc, powodować krwawienia wewnętrzne i ciągłe problemy z oddychaniem.