Osoby posiadające gorzelnię lub zaangażowane w jej zarządzanie i eksploatację rozumieją, jak ważna jest świadomość i ochrona przed niebezpiecznymi oparami, które powstają w tego typu środowiskach.
Ryzyko związane z produkcją alkoholu wiąże się z wykorzystaniem dużych urządzeń produkcyjnych, które mogą być potencjalnie szkodliwe, zarówno podczas pracy, jak i ze względu na dymy i opary, które mogą być emitowane do atmosfery, a następnie oddziaływać na środowisko.
Właściciele gorzelni powinni przyjąć proaktywne podejście do codziennej działalności, zwłaszcza jeśli chodzi o minimalizowanie ryzyka związanego z wdychaniem szkodliwych i toksycznych gazów powstających podczas codziennej pracy.
Zapewnienie bezpieczeństwa w całej działalności firmy nie tylko chroni pracowników przed różnymi zagrożeniami występującymi w ich otoczeniu, ale także gwarantuje, że organizacja spełnia wymagania odpowiednich wytycznych i przepisów dotyczących limitów wartości emisji.
Opis
Głównym zagrożeniem palnym występującym w gorzelniach i browarach są dymy i opary wytwarzane przez etanol. Opary etanolu, które mogą być emitowane przez nieszczelności w zbiornikach, beczkach, pompach transferowych, rurach i przewodach elastycznych, stanowią bardzo realne zagrożenie pożarowe i wybuchowe, z którym muszą się zmierzyć pracownicy gorzelni. Gdy gaz i opary zostaną uwolnione do atmosfery, mogą się szybko nagromadzić i stanowić zagrożenie dla zdrowia pracowników. Warto jednak zauważyć, że stężenie niezbędne do spowodowania uszczerbku na zdrowiu pracowników musi być bardzo wysokie. Z tego względu bardziej znaczącym zagrożeniem związanym z obecnością etanolu w powietrzu jest ryzyko wybuchu. Fakt ten podkreśla znaczenie sprzętu do wykrywania gazów, który umożliwia natychmiastowe rozpoznanie i usunięcie wszelkich wycieków, aby uniknąć katastrofalnych skutków.
Stosowanie azotu w procesie destylacji i warzenia piwa jest podobne do stosowania CO2 - ma na celu ochronę przed natlenieniem, poprawę smaku i aromatu oraz przedłużenie trwałości produktu końcowego. Z jego stosowaniem wiąże się jednak pewne ryzyko - gaz może gromadzić się na dnie zbiorników, a pozostałości mogą wyciekać i stanowić zagrożenie. Ponieważ zagrożenia te są powszechne, ważne jest, aby gorzelnie zainwestowały w niezawodny system wykrywania gazu, który może ostrzegać pracowników o niebezpieczeństwie wycieku i rozlania gazu, lub który może automatycznie aktywować systemy wentylacyjne.
Regularna konserwacja w celu sprawdzenia, czy nie gromadzą się pozostałości i skropliny, jest również niezbędna, aby zapobiec gromadzeniu się niepożądanych substancji chemicznych i cieczy. Stosowanie ciekłego azotu stwarza również niebezpieczeństwo dla osób pracujących w sektorze destylacji, dlatego należy go używać wyłącznie w dobrze wentylowanych pomieszczeniach, wyposażonych w monitory tlenu. Proces rozprężania azotu z cieczy do gazu jest często wykorzystywany do usuwania tlenu z pojemników, ale jeśli na tym etapie dojdzie do wycieku, istnieje ryzyko uduszenia, a nawet śmierci. Właściwe wykrywanie i monitorowanie gazów w tych obszarach to solidny sposób ochrony pracowników przed takim ryzykiem.
Do wytworzenia alkoholu potrzebny jest dwutlenek węgla. Podczas procesu produkcji węglowodany, takie jak skrobia i cukier, są przekształcane w procesie fermentacji. Drożdże połykają węglowodany, a dwutlenek węgla powstaje jako bezwonny, bezbarwny i toksyczny gaz. Właściwości tego gazu sprawiają, że trudno go zidentyfikować, a jeśli nie zostanie wykryty, może mieć bardzo szkodliwy wpływ na zdrowie człowieka. W zależności od stężenia w częściach na milion, CO2 może powodować problemy z koncentracją, trudności w oddychaniu, bóle głowy, zmęczenie, szum w uszach, niewyraźne widzenie i utratę przytomności. Przy najwyższych poziomach spożycia może dojść do uduszenia i śmierci. Zapewniając prawidłową wentylację obszarów fermentacji i stosując niezawodną aparaturę do wykrywania gazów, pracownicy sektora mogą zapobiegać zatruciom dwutlenkiem węgla i chronić zdrowie swoich pracowników.
W pierwszej części procesu destylacji i warzenia piwa, która obejmuje przenoszenie, przechowywanie i mielenie ziaren słodu, powstaje pył. Pył ten jest łatwopalny i może być niebezpieczny, jeśli nie zastosuje się systemu odciągowego usuwającego go z powietrza. Innym sposobem uniknięcia zagrożeń związanych z pyłem jest ograniczenie potencjalnych źródeł zapłonu w atmosferze palnej. Potencjalne źródła to otwarty ogień, cięcie palnikiem i spawanie, iskry wywołane przez źródła statyczne, elektryczne i mechaniczne, gorące powierzchnie, ciepło wynikające z tarcia i promieniowania.
ATEX i IECEX to certyfikaty, które regulują kwestie związane z elektrycznym sterowaniem i oprzyrządowaniem stosowanym w sektorze gorzelni. Ważne jest, aby upewnić się, że wdrażany sprzęt posiada certyfikat branżowy, który spełnia odpowiednie progi bezpieczeństwa, a tym samym chroni środowisko i pracowników przed przeważającymi czynnikami ryzyka.
IECEx to system certyfikacji stosowany na całym świecie, który reguluje ważność i bezpieczeństwo urządzeń stosowanych w przestrzeniach zagrożonych wybuchem. Specyfikacje i normy dotyczące certyfikatu są regulowane przez Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną (IEC).
Certyfikacja ATEX wywodzi się z dwóch dyrektyw europejskich, które regulują kwestie niezawodności i przydatności urządzeń stosowanych w niebezpiecznych środowiskach. Dyrektywa ATEX jest również nazywana Dyrektywą Europejską 2014/34/UE.
Oprócz upewnienia się, że wybrany sprzęt spełnia odpowiednie normy, gorzelnicy muszą także zapewnić zgodność z przepisami dotyczącymi emisji gazów, dopuszczalnych wartości i zdrowia pracowników. Dyrektywa ATEX 1999/92/WE i brytyjskie przepisy DSEAR 2002 wymagają od pracodawców zapewnienia bezpieczeństwa miejsc pracy przed ryzykiem pożaru i wybuchu. Obejmują one trzy podstawowe oczekiwania: nie dopuścić do powstania atmosfery łatwopalnej, a jeśli już do niej dojdzie, uniknąć zapłonu, a w przypadku niefortunnego zapłonu - nie dopuścić do wyrządzenia szkody wszystkim osobom zaangażowanym.
