Sektor transportu jest jedną z największych gałęzi przemysłu na świecie, mającą wiele zastosowań. Sektor ten oferuje usługi związane z przemieszczaniem ludzi i wszelkiego rodzaju ładunków, obejmujące fracht lotniczy i logistykę, linie lotnicze i usługi lotniskowe, transport drogowy i kolejowy, infrastrukturę transportową, transport ciężarowy, autostrady, tory kolejowe oraz porty morskie i usługi morskie.
Sektor ten jest pełen innowacji - w 2021 r. w Wielkiej Brytanii zaprezentowano nowe autobusy napędzane wodorem jako alternatywę dla autobusów zasilanych bateriami i olejem napędowym. W tym samym roku w USA uruchomiono szybkie pociągi Maglev, które wykorzystują lewitację magnetyczną i silne elektromagnesy, dzięki czemu jeżdżą z mniejszym hałasem i wibracjami niż tradycyjne pociągi.
Jednak z nowymi innowacjami i rozwiązaniami nadal wiążą się zagrożenia, zwłaszcza związane z wytwarzaniem niebezpiecznych i toksycznych gazów.
Jako jeden z największych sektorów na świecie, istnieje szereg zagrożeń, przed którymi pracownicy muszą być chronieni. Przyjrzyjmy się sposobom ochrony pracowników wykonujących ważną pracę w branży transportowej.
Zagrożenia
Transport materiałów niebezpiecznych może być przyczyną wypadków. Ryzyko wypadku jest większe w przypadku transportu materiałów wybuchowych, gazów, cieczy łatwopalnych, substancji stałych łatwopalnych, substancji utleniających, substancji toksycznych, materiałów radioaktywnych, substancji żrących i różnych towarów niebezpiecznych. Jest to dziewięć obszarów klasyfikowanych przez Organizację Narodów Zjednoczonych (ONZ) jako budzące obawy. Największym powodem do niepokoju w transporcie niepalnego, nietoksycznego gazu jest uduszenie. Powolny wyciek w zbiorniku magazynowym może pozbawić powietrze całego tlenu i spowodować uduszenie się osób znajdujących się w otoczeniu.
Klimatyzacja, stosowana głównie w pojazdach silnikowych, stwarza zagrożenie gazowe ze względu na spalanie paliw kopalnych i związaną z tym emisję tlenku węgla (CO). Jeśli poziom CO w kabinie pojazdu przekroczy normalny poziom (30 ppm) lub poziom tlenu spadnie poniżej 19%, kierowcy i pasażerowie są narażeni na ryzyko spożycia CO i związane z tym skutki uboczne w postaci zawrotów głowy, złego samopoczucia, zmęczenia i dezorientacji, bólu brzucha, duszności i trudności w oddychaniu. Zapewnienie odpowiedniej wentylacji w tych pomieszczeniach, wraz z urządzeniami do wykrywania gazu, jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa wszystkich uczestników ruchu.
W sektorze lotniczym pożary kabiny pasażerskiej i kadłuba, czyli centralnej części samolotu, stanowią realne zagrożenie. Chociaż stosuje się materiały zmniejszające palność, to w razie pożaru elementy wykończenia i wyposażenia kabiny mogą nadal generować toksyczne gazy i opary, które mogą być bardziej niebezpieczne niż sam pożar. Wdychanie szkodliwych gazów spowodowanych pożarem w tych środowiskach jest zwykle główną bezpośrednią przyczyną ofiar śmiertelnych.
Wycieki wysoce wybuchowego paliwa lotniczego w hangarach lotniczych i magazynach paliwa muszą być monitorowane, aby uniknąć pożarów, uszkodzeń sprzętu, a w najgorszym przypadku ofiar śmiertelnych. Konieczne jest wybranie odpowiedniego rozwiązania do wykrywania gazu, które koncentruje się na samolocie, a nie na hangarze, unika fałszywych alarmów, wykorzystuje kilka detektorów i może obejmować duże obszary.
Ustawa o transporcie materiałów niebezpiecznych (Hazardous Materials Transportation Act - HMTA), uchwalona w USA w 1975 r., stanowi, że niezależnie od rodzaju transportu każda firma, której towary należą do jednej z dziewięciu kategorii określonych przez ONZ jako niebezpieczne, musi przestrzegać przepisów pod groźbą kar i grzywien.
Osoby pracujące w sektorze transportu w Wielkiej Brytanii muszą spełniać wymagania określone w przepisach modelowych ONZ, które przypisują każdej niebezpiecznej substancji lub artykułowi określoną klasę, która koreluje z tym, jak niebezpieczna jest dana substancja lub artykuł. Odbywa się to poprzez klasyfikację grupy pakowania (PG), zgodnie z PG I, PG II lub PG III.
Z europejskiego punktu widzenia Międzynarodowy Przewóz Drogowy Towarów Niebezpiecznych (ADR) reguluje przepisy dotyczące klasyfikacji, pakowania, etykietowania i certyfikacji towarów niebezpiecznych. Obejmuje ona również wymagania dotyczące pojazdów i cystern oraz inne wymagania operacyjne. W Anglii, Walii i Szkocji obowiązują również przepisy z 2009 r. dotyczące przewozu towarów niebezpiecznych i korzystania z przenośnych urządzeń ciśnieniowych.
Inne istotne przepisy to Międzynarodowy przewóz towarów niebezpiecznych żeglugą śródlądową (ADN), Międzynarodowy morski przewóz towarów niebezpiecznych (IMDG) oraz Instrukcja techniczna Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO).
