Osoby posiadające gorzelnię lub zaangażowane w jej zarządzanie i eksploatację rozumieją, jak ważna jest świadomość i ochrona przed niebezpiecznymi oparami, które powstają w tego typu środowiskach.
Ryzyko związane z produkcją alkoholu wiąże się z wykorzystaniem dużych urządzeń produkcyjnych, które mogą być potencjalnie szkodliwe, zarówno podczas pracy, jak i ze względu na dymy i opary, które mogą być emitowane do atmosfery, a następnie oddziaływać na środowisko.
Właściciele destylarni powinni przyjąć proaktywne podejście do codziennych operacji, w szczególności jeśli chodzi o minimalizowanie ryzyka związanego ze spożyciem szkodliwych i toksycznych gazów generowanych podczas codziennych czynności.
Zapewnienie bezpieczeństwa w całej działalności nie tylko chroni pracowników przed różnymi zagrożeniami w ich środowisku, ale także zapewnia zgodność organizacji z odpowiednimi wytycznymi i przepisami regulującymi limity wartości emisji.
Opis
Głównym palnym zagrożeniem występującym w gorzelniach i browarach są opary wytwarzane przez etanol. Dzięki możliwości emisji z nieszczelnych zbiorników, beczek, pomp transferowych, rur i elastycznych węży, opary etanolu stanowią bardzo realne zagrożenie pożarem i wybuchem, z którym muszą się zmierzyć pracownicy branży gorzelniczej. Gdy gaz i opary zostaną uwolnione do atmosfery, mogą szybko narastać i stanowić zagrożenie dla zdrowia pracowników. Warto jednak zauważyć, że stężenie wymagane do spowodowania uszczerbku na zdrowiu pracowników musi być bardzo wysokie. Mając to na uwadze, bardziej znaczącym ryzykiem związanym z etanolem w powietrzu jest ryzyko wybuchu. Fakt ten podkreśla znaczenie sprzętu do wykrywania gazu w celu natychmiastowego rozpoznawania i usuwania wszelkich wycieków, aby uniknąć katastrofalnych konsekwencji.
Stosowanie azotu w procesie destylacji i warzenia piwa jest podobne do stosowania CO2, w celu ochrony przed utlenianiem, poprawy smaku i aromatu oraz wydłużenia żywotności produktu końcowego. Istnieje jednak ryzyko związane z jego użyciem, ponieważ gaz może gromadzić się na dnie zbiorników, a pozostałości mogą wyciekać i stwarzać zagrożenie. Ponieważ zagrożenia te są powszechne, ważne jest, aby destylarnie zainwestowały w niezawodny system wykrywania gazu, który może ostrzegać pracowników o zagrożeniach związanych z wyciekiem i rozlaniem, lub który może automatycznie aktywować systemy wentylacyjne.
Regularna konserwacja w celu sprawdzenia, czy nie gromadzą się pozostałości i skropliny, jest również niezbędna, aby zapobiec gromadzeniu się niepożądanych substancji chemicznych i cieczy. Stosowanie ciekłego azotu stwarza również niebezpieczeństwo dla osób pracujących w sektorze destylacji, dlatego należy go używać wyłącznie w dobrze wentylowanych pomieszczeniach, wyposażonych w monitory tlenu. Proces rozprężania azotu z cieczy do gazu jest często wykorzystywany do usuwania tlenu z pojemników, ale jeśli na tym etapie dojdzie do wycieku, istnieje ryzyko uduszenia, a nawet śmierci. Właściwe wykrywanie i monitorowanie gazów w tych obszarach to solidny sposób ochrony pracowników przed takim ryzykiem.
Do produkcji alkoholu niezbędny jest dwutlenek węgla. Podczas procesu produkcji węglowodany, takie jak skrobia i cukier, są przekształcane w procesie fermentacji. Drożdże połykają węglowodany, a dwutlenek węgla rodzi się jako bezwonny, bezbarwny i toksyczny gaz. Charakterystyka gazu oznacza, że jest on trudny do zidentyfikowania, a jeśli nie zostanie wykryty, może mieć niezwykle szkodliwy wpływ na ludzkie zdrowie. W zależności od stężenia, CO2 może powodować problemy z koncentracją, trudności z oddychaniem, bóle głowy, zmęczenie, szum w uszach, niewyraźne widzenie i utratę przytomności. Przy najwyższych poziomach spożycia może dojść do uduszenia i śmierci. Zapewniając odpowiednią wentylację obszarów fermentacji i wdrażając niezawodną aparaturę do wykrywania gazu, pracownicy sektora mogą zapobiegać zatruciom dwutlenkiem węgla i chronić zdrowie swoich pracowników.
W pierwszej części procesu destylacji i warzenia piwa, która obejmuje przenoszenie, przechowywanie i mielenie ziaren słodu, powstaje pył. Pył ten jest łatwopalny i może być niebezpieczny, jeśli nie zastosuje się systemu odciągowego usuwającego go z powietrza. Innym sposobem uniknięcia zagrożeń związanych z pyłem jest ograniczenie potencjalnych źródeł zapłonu w atmosferze palnej. Potencjalne źródła to otwarty ogień, cięcie palnikiem i spawanie, iskry wywołane przez źródła statyczne, elektryczne i mechaniczne, gorące powierzchnie, ciepło wynikające z tarcia i promieniowania.
ATEX i IECEX to certyfikaty, które regulują sterowanie elektryczne i oprzyrządowanie stosowane w sektorze gorzelniczym. Ważne jest, aby upewnić się, że wdrażany sprzęt posiada certyfikaty branżowe, które spełniają odpowiednie progi bezpieczeństwa, a tym samym chronią środowisko i pracowników przed głównymi czynnikami ryzyka.
IECEx to system certyfikacji stosowany na całym świecie, który reguluje ważność i bezpieczeństwo urządzeń stosowanych w przestrzeniach zagrożonych wybuchem. Specyfikacje i normy dotyczące certyfikatu są regulowane przez Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną (IEC).
Certyfikacja ATEX wywodzi się z dwóch dyrektyw europejskich, które regulują kwestie niezawodności i przydatności urządzeń stosowanych w niebezpiecznych środowiskach. Dyrektywa ATEX jest również nazywana Dyrektywą Europejską 2014/34/UE.
Oprócz upewnienia się, że wybrany sprzęt spełnia odpowiednie normy, gorzelnicy muszą także zapewnić zgodność z przepisami dotyczącymi emisji gazów, dopuszczalnych wartości i zdrowia pracowników. Dyrektywa ATEX 1999/92/WE i brytyjskie przepisy DSEAR 2002 wymagają od pracodawców zapewnienia bezpieczeństwa miejsc pracy przed ryzykiem pożaru i wybuchu. Obejmują one trzy podstawowe oczekiwania: nie dopuścić do powstania atmosfery łatwopalnej, a jeśli już do niej dojdzie, uniknąć zapłonu, a w przypadku niefortunnego zapłonu - nie dopuścić do wyrządzenia szkody wszystkim osobom zaangażowanym.
