Wat is biogas?

Biogas, beter bekend als biomethaan, is een hernieuwbare brandstof die ontstaat door de afbraak van organisch materiaal (zoals dierlijke mest, huisvuil/afval, plantaardig materiaal, voedselafval of rioolwater) door bacteriën in een zuurstofvrije omgeving via een proces dat anaërobe vergisting wordt genoemd. Biogassystemen gebruiken anaerobe vergisting om deze organische materialen opnieuw te gebruiken en om te zetten in biogas, dat bestaat uit zowel energie (gas) als waardevolle bodemproducten (vloeistoffen en vaste stoffen). Het kan voor veel verschillende functies worden gebruikt, onder meer als brandstof voor voertuigen en voor verwarming en elektriciteitsopwekking.

In welke industrieën wordt biogas gebruikt?

Biogas kan worden geproduceerd door verbranding om uitsluitend warmte te produceren. Bij verbranding levert één kubieke meter biogas ongeveer 2,0/2,5 kWh thermische energie op, die de nabijgelegen gebouwen van de opgewekte warmte voorziet. De ongebruikte warmte wordt afgevoerd, en tenzij deze wordt opgewarmd en via een lokaal leidingnet in warm water wordt omgezet in de nabijgelegen huizen, wordt deze verspild. Dit concept van het verwarmen van water en het overbrengen ervan naar woningen als onderdeel van centrale verwarming is populair in sommige Scandinavische landen.

Biogas komt in aanmerking voor steun in het kader van de verplichting tot het gebruik van hernieuwbare transportbrandstoffen omdat de verbranding van biomethaan uit voertuigen milieuvriendelijker is dan de verbranding van transportbrandstoffen zoals moderne benzine en diesel, en zo bijdraagt tot de vermindering van de uitstoot van broeikasgassen. Voorbeelden van hernieuwbare transportbrandstoffen in voertuigen die uit biogas worden gemaakt, zijn gecomprimeerd aardgas (CNG) of vloeibaar aardgas (LNG).

Elektriciteit kan worden opgewekt uit de verbranding van biogas. Elektriciteit is gemakkelijker te transporteren en te meten dan warmte- en gasvoorziening, maar vereist de juiste infrastructuur om op het net te worden aangesloten, wat duur en complex is. Hoewel het opwekken van groene elektriciteit de opwekkers (huishoudens en gemeenschappen) ten goede kan komen door gebruik te maken van de Feed-in Tariffs (FiT's) of, voor grotere spelers, door maximaal gebruik te maken van de Renewable Obligation Certificates (ROC's) voor productie op industriële schaal, wat leidt tot een verlaging van de kosten en bovendien beter is voor het milieu.

Andere sectoren zijn horeca, industrie, klein- en groothandel.

Welke gassen bevat biogas? 

Biogas bestaat hoofdzakelijk uit methaan en kooldioxide. De meest gebruikelijke verhouding is 60% CH4 (methaan) en 40% CO2 (kooldioxide). De respectieve hoeveelheden hiervan variëren echter naar gelang van het soort afval dat bij de productie van het resulterende biogas betrokken is; de meest gebruikelijke verhouding zal dan ook 45 tot 75% methaan en 55 tot 25% kooldioxide zijn. Biogas bevat ook kleine hoeveelheden waterstofsulfide, siloxanen en wat vocht.

Wat zijn de belangrijkste voordelen?

Er zijn verschillende redenen waarom biogastechnologie nuttig is als alternatieve vorm van technologie: In de eerste plaats is de gebruikte grondstof zeer goedkoop, en voor landbouwers is het praktisch gratis; het biogas kan worden gebruikt voor een reeks huishoudelijke en agrarische toepassingen. Bij de verbranding van biogas komen geen schadelijke gassen vrij; het is dus schoon voor het milieu. Een van de handigste voordelen van biogas is dat de technologie die nodig is voor de productie ervan relatief eenvoudig is en op grote of kleine schaal kan worden gereproduceerd zonder dat een grote initiële kapitaalinvestering nodig is. Aangezien dit type energie een hernieuwbare, schone energiebron is die berust op een koolstofneutraal proces, komen er bij het gebruik van biogas geen nieuwe hoeveelheden koolstof in de atmosfeer terecht. Biogas helpt ook om voedselafval van de stortplaats te houden, wat een positieve invloed heeft op het milieu en de economie. Biogas helpt ook de bodem- en waterverontreiniging door dierlijk en menselijk afval te verminderen, waardoor vele gemeenschappen wereldwijd een gezonde en veilige omgeving kunnen behouden. Aangezien methaan bijdraagt tot de klimaatverandering, draagt biogas bij tot de vermindering van de methaanuitstoot in de atmosfeer en helpt het zo de impact op de klimaatverandering tegen te gaan.

Biogas als energiebron heeft echter ook nadelen. Zo is de productie van biogas afhankelijk van een biologisch proces dat niet volledig kan worden gecontroleerd. Bovendien werkt biogas beter in warmere klimaten, wat betekent dat biogas niet overal ter wereld even toegankelijk is.

Is biogas goed of slecht?

Biogas is een uitstekende bron van schone energie, omdat het een geringere impact op het milieu heeft dan fossiele brandstoffen. Hoewel biogas geen nulimpact heeft op de ecosystemen, is het wel koolstofneutraal. Dit komt doordat biogas wordt geproduceerd uit plantaardig materiaal, waarvan eerder koolstof is vastgelegd uit kooldioxide in de atmosfeer. Er wordt een evenwicht gehandhaafd tussen de koolstof die wordt uitgestoten als gevolg van de productie van biogas en de hoeveelheid die uit de atmosfeer wordt geabsorbeerd.

Lekken van aardgaspijpleidingen op een veilige afstand opsporen

Het gebruik van aardgas, waarvan methaan het belangrijkste bestanddeel is, neemt wereldwijd toe. Het heeft ook vele industriële toepassingen, zoals de vervaardiging van chemicaliën als ammoniak, methanol, butaan, ethaan, propaan en azijnzuur; het is ook een ingrediënt in uiteenlopende producten als kunstmest, antivriesmiddel, kunststoffen, geneesmiddelen en stoffen.

Aardgas wordt op verschillende manieren vervoerd: via pijpleidingen in gasvormige vorm; als vloeibaar aardgas (LNG) of gecomprimeerd aardgas (CNG). LNG is de normale methode voor het vervoer van het gas over zeer lange afstanden, zoals over oceanen, terwijl CNG gewoonlijk over korte afstanden wordt vervoerd door tankwagens. Voor het vervoer over lange afstanden over land (en soms offshore), zoals tussen Rusland en Midden-Europa, wordt de voorkeur gegeven aan pijpleidingen. Lokale distributiebedrijven leveren ook aardgas aan commerciële en huishoudelijke gebruikers via nutsnetwerken binnen landen, regio's en gemeenten.

Regelmatig onderhoud van gasdistributiesystemen is van essentieel belang. Het opsporen en verhelpen van gaslekken maakt ook een integrerend deel uit van elk onderhoudsprogramma, maar is in veel stedelijke en industriële omgevingen een notoir moeilijke zaak, omdat de gasleidingen zich ondergronds, boven het hoofd, in plafonds, achter muren en schotten of op anderszins ontoegankelijke plaatsen zoals afgesloten gebouwen kunnen bevinden. Tot voor kort konden vermeende lekken uit deze pijpleidingen ertoe leiden dat hele gebieden werden afgezet totdat de plaats van het lek was gevonden.

Juist omdat conventionele gasdetectoren - zoals die welke gebruik maken van katalytische verbranding, vlamionisatie of halfgeleidertechnologie - niet in staat zijn tot gasdetectie op afstand en dus geen gaslekken kunnen opsporen in moeilijk toegankelijke pijpleidingen, is er de laatste tijd veel onderzoek verricht naar manieren om methaangas op afstand op te sporen.

Detectie op afstand

Er komen nu geavanceerde technologieën beschikbaar die het mogelijk maken lekken op afstand op te sporen en te identificeren met een uiterste precisie. Met de hand bediende apparaten kunnen nu bijvoorbeeld methaan detecteren op afstanden tot 100 meter, terwijl aan vliegtuigen gemonteerde systemen lekken op een halve kilometer afstand kunnen identificeren. Deze nieuwe technologieën veranderen de manier waarop aardgaslekken worden opgespoord en aangepakt.

Voor teledetectie wordt gebruik gemaakt van infrarode laserabsorptiespectroscopie. Omdat methaan een specifieke golflengte van infrarood licht absorbeert, zenden deze instrumenten infraroodlasers uit. De laserstraal wordt gericht op de plaats waar het lek vermoed wordt, zoals een gaspijp of een plafond. Omdat een deel van het licht door het methaan wordt geabsorbeerd, geeft het terugontvangen licht een meting van de absorptie door het gas. Een nuttige eigenschap van deze systemen is het feit dat de laserstraal door transparante oppervlakken zoals glas of plexiglas kan dringen, zodat het mogelijk kan zijn een afgesloten ruimte te testen alvorens die te betreden. De detectoren meten de gemiddelde dichtheid van het methaangas tussen de detector en het doel. De aflezingen op de handhelds worden gegeven in ppm-m (een product van de concentratie van de methaanwolk (ppm) en de weglengte (m)). Op deze manier kunnen methaanlekken snel worden bevestigd door bijvoorbeeld een laserstraal te richten op het vermoede lek of langs een onderzoekslijn.

Een belangrijk verschil tussen de nieuwe technologie en conventionele methaansensoren is dat de nieuwe systemen de gemiddelde methaanconcentratie meten, in plaats van methaan op één punt te detecteren - dit geeft een nauwkeuriger indicatie van de ernst van het lek.

Toepassingen voor hand-held apparaten zijn onder meer:

  • Onderzoeken van pijpleidingen
  • Gasfabriek
  • Onderzoeken van industriële en commerciële eigendommen
  • Noodoproep
  • Monitoring van stortplaatsgas
  • Controle van het wegdek

Gemeentelijke distributienetwerken

De voordelen van technologie op afstand voor de bewaking van pijpleidingen in stedelijke omgevingen worden nu duidelijk.

Dankzij de mogelijkheid om gaslekken op afstand te detecteren, zijn afstandsdetectietoestellen uiterst nuttige hulpmiddelen in noodsituaties. Operators kunnen uit de buurt blijven van potentieel gevaarlijke lekbronnen bij het controleren van de aanwezigheid van gas in gesloten gebouwen of besloten ruimten, aangezien de technologie hen in staat stelt de situatie te controleren zonder daadwerkelijk toegang te verkrijgen. Dit proces is niet alleen gemakkelijker en sneller, maar ook veiliger. Bovendien wordt het niet beïnvloed door andere gassen in de atmosfeer, aangezien de detectoren gekalibreerd zijn om alleen methaan te detecteren - daarom is er geen gevaar voor valse signalen, wat belangrijk is in noodsituaties.

Het principe van detectie op afstand wordt ook toegepast bij de inspectie van stijgleidingen (de bovengrondse leidingen die gas naar de gebouwen van de klanten voeren en die gewoonlijk langs de buitenmuren van het gebouw lopen). In dit geval richten de operatoren het apparaat op de leiding en volgen zij het traject ervan; zij kunnen dit doen vanaf de grond, zonder ladders te hoeven gebruiken of de eigendommen van de klanten te betreden.

Gevaarlijke gebieden

Behalve voor het opsporen van gaslekken in gemeentelijke distributienetwerken, kunnen explosieveilige apparaten met ATEX-goedkeuring worden gebruikt in gevaarlijke zones van Zone 1, zoals petrochemische fabrieken, olieraffinaderijen, LNG-terminals en -schepen, en ook in bepaalde mijnbouwtoepassingen.

Bij de inspectie van een ondergrondse LNG/LPG-tank, bijvoorbeeld, is een explosieveilig apparaat vereist binnen 7,5 meter van de tank zelf en één meter rond de veiligheidsklep. De exploitanten moeten zich dus ten volle bewust zijn van deze beperkingen en uitgerust zijn met het passende type apparatuur.

GPS Coördinatie

Met sommige instrumenten kunnen nu ter plaatse methaanmetingen worden verricht op verschillende punten rond een locatie - zoals een LNG-terminal - waarbij automatisch GPS-tracering van de meetwaarden en locaties wordt gegenereerd. Dit maakt terugreizen voor aanvullend onderzoek veel efficiënter, terwijl het ook een bonafide verslag van bevestigde inspectieactiviteit oplevert - vaak een eerste vereiste voor naleving van de regelgeving.

Detectie vanuit de lucht

Naast handapparatuur zijn er ook methaansensoren op afstand die in vliegtuigen kunnen worden gemonteerd en die lekken van gaspijpleidingen over een afstand van honderden kilometers kunnen opsporen. Deze systemen kunnen methaanniveaus detecteren bij concentraties van slechts 0,5 ppm tot op een afstand van 500 meter en omvatten een real-time bewegende kaartweergave van de gasconcentraties terwijl het onderzoek wordt uitgevoerd.

De manier waarop deze systemen werken is betrekkelijk eenvoudig. Een detector op afstand wordt onder de romp van het vliegtuig bevestigd (meestal een helikopter). Net als bij het handtoestel produceert het toestel een infrarood lasersignaal, dat wordt afgebogen door methaanlekkage op zijn weg; hogere methaanniveaus resulteren in meer afbuiging van de straal. Deze systemen maken ook gebruik van GPS, zodat de piloot een GPS-routeweergave met bewegende kaart van de pijpleiding kan volgen, waarbij het traject van het vliegtuig, de gaslekken en de concentratie (in ppm) steeds in real time aan de bemanning worden getoond. Een geluidsalarm kan worden ingesteld voor een gewenste gasconcentratie, zodat de piloot kan naderen voor nader onderzoek.

Conclusie

Het aanbod van teledetectiesystemen voor methaan neemt snel toe en er worden voortdurend nieuwe technologieën ontwikkeld. Al deze apparaten, of ze nu met de hand of met een vliegtuig worden bediend, maken een snelle, veilige en zeer gerichte opsporing van lekken mogelijk - of die nu onder het wegdek, in een stad of over honderden kilometers toendra in Alaska liggen. Dit helpt niet alleen verspillende en dure emissies te voorkomen - het zorgt er ook voor dat personeel dat aan of in de buurt van pijpleidingen werkt, niet onnodig aan gevaar wordt blootgesteld.

Omdat het gebruik van aardgas wereldwijd toeneemt, verwachten wij een snelle technologische vooruitgang op het gebied van gasdetectie op afstand in uiteenlopende toepassingen zoals lekdetectie, integriteit van de transmissie, beheer van installaties en voorzieningen, landbouw en afvalbeheer, alsmede procestechnische toepassingen zoals cokes- en staalproductie. Elk van deze gebieden kent situaties waarin de toegang moeilijk kan zijn, gecombineerd met de noodzaak om de bescherming van het personeel bovenaan de agenda te plaatsen. De mogelijkheden voor methaansensoren op afstand worden dan ook steeds groter.

 

Gasdetectie in afvalwater

Er zijn veel vragen over de juiste aanpak van de bewaking van gevaarlijke gassen in de afvalwaterindustrie. Eén manier die ik voorstel, is het onder te verdelen in drie hoofdgebieden die in aanmerking komen:

Lees verder "Gasdetectie in afvalwater"

Monitoring en analyse van stortplaatsgassen

Nu recycling steeds gebruikelijker wordt, neemt het gebruik van stortplaatsen af, maar het is nog steeds een belangrijke manier om afval te verwijderen. Uit cijfers van Defra (Ministerie van Milieu, Voedsel en Plattelandszaken) voor Engeland voor 2012-2013 blijkt bijvoorbeeld dat 8,51 miljoen ton, of 33,9%, van het door lokale autoriteiten ingezamelde afval naar stortplaatsen ging.

Lees verder "Monitoring en analyse van stortplaatsgassen"

Kruiskalibratie van Pellistor (katalytische vlam) sensoren‡

Na de betrekkelijke lichtzinnigheid van vorige week, bespreek ik deze week iets ernstigers.

Voor het detecteren van koolwaterstoffen hebben we vaak geen cilinder met het doelgas beschikbaar om een directe kalibratie uit te voeren, dus gebruiken we een surrogaatgas en kruiskalibreren we. Dit is een probleem omdat pellistors een relatieve respons geven op verschillende brandbare gassen op verschillende niveaus. Zo is een pellistor bij een gas met kleine moleculen zoals methaan gevoeliger en geeft hij een hogere waarde dan bij een zware koolwaterstof zoals kerosine.

Lees verder "Kruiskalibratie van Pellistor (Katalytische Vlam) Sensoren‡"

Hoe bestudeer je koe boertjes?

We hebben de afgelopen weken een aantal serieuze onderwerpen behandeld, dus ik dacht dat ik het deze keer over iets luchtigers zou hebben, althans op het eerste gezicht.

In januari van dit jaar kwamen er berichten uit Duitsland over een explosie - een kudde koeien gooide bijna het dak van hun stal vanwege de hoeveelheid methaan die ze uitstootten, toen een statische elektrische lading de stal deed ontploffen. De explosie beschadigde het dak van de stal en één koe (van de ongeveer 90) liep lichte brandwonden op.

Lees verder. "Hoe bestudeer je koe oprispingen?"